တနေ့တာသည်၊ ကမ္ဘာမျှပင်
ကြာအံ့ထင်သည်၊ နေဝင်နေထွက်
ရက်ဆက်လညောင်း၊ သံချောင်းခေါက်သံ
အမိန့်သံနှင့်၊ ဆဲသံဟောက်သံ
ရိုက်နှက်သံ များ
နားမှာ ယဉ်ပါးခဲ့ပြီလေ။
သံတိုင်တံတိုင်း၊ ပြိုင်းရိုင်း မားမတ်
ခြံခတ်ပိတ်ဆီး၊ လမ်းခရီးမှာ
ခေါင်းမြီးခြုံကာ၊ သွားလာဝင်ထွက်
နှိပ်စက် ညှဉ်းပန်း၊ မေးမြန်း စစ်ကြော
သေလုမျောမေ့၊ ငရဲနေ့များ။
လွတ်လပ်မှုကို၊ လိုလားသူများ
နှောင်ထားထောင်သွင်း၊ ကြိုးတိုက်တွင်းမှာ
ကျဉ်းကျပ်နာကျင်၊ မချိတင်ကဲ
အံခဲ ခံစားနေရပကောလား။
လူဆိုသည်မှာ၊ ခေါင်းမာရန်ကော
စိတ်ဇောထန်သည်း၊ နာကြည်းမှုများ
အင်အားအဖြစ်၊ ပြောင်းပစ်တုံ့ပြန်
ကြံ့ကြံ့ခံကာ၊ နက်ဖြန်မိုးသောက်
တို့ခေတ်ရောက်က၊ လွတ်မြောက်ငြိမ်းချမ်း
ပန်းပေါင်းတရာ၊ ဝေဆာထုံမြ
ပွင့်ကုန်ကြလိမ့်၊ မုချမသွေ …
ယုံကြည်နေဆဲပါတကား။ ။
ရဲဘော် မောင်မောင်လတ်
ဩဂုတ်လ၊ ၁၉၇၈ ခုနှစ်
(ရက်ပေါင်း ၇၀၀ ကျော် စစ်ပုလိပ်ငရဲခန်း မှတ်တမ်းများမှ)
(ဒီကဗျာအကြောင်း။ ။ ၁၉၇၈ ကာလ RIT ကျောင်းသားခေါင်းဆောင် ကိုအေးသောင်နှင့် အမှုတွဲ စစ်ကြောရေးကာလ၊ တိုက်ထဲက ဝါးဖျာပေါ်မှာ ဘယ်သူမှန်းမသိ သံချွန်နဲ့ရေးခဲ့တဲ့ကဗျာကို ကိုစိုးမြင့်(တိမွေးကု)တွေ့ပြီး သီချင်းအဖြစ် အသံသွင်းခဲ့တယ်။ ဂီတသင်္ကေတ Notes ဖြင့် ထောင်ပြင်ထုတ်ခဲ့တယ်။ ကိုစိုးမြင့်အကို ကိုရန်လင်းမှ ပြန်လည်အသံသွင်းပြီး အရှေ့မြောက်ပြည်သူ့အသံမှ ရဲဘော်လေးမောင်သီဆို အသံလွင့်ခဲ့တဲ့ သီချင်းဖြစ်ပါတယ်။ နောင် လူချင်းဆုံမှ မူရင်းကဗျာရေးသူ ရဲဘော်မောင်မောင်လတ်ဖြစ်ကြောင်း ဇာတ်ရည်လည်တဲ့ သီချင်းဖြစ်ပါတယ်။)
နောက်ဆုံးပိုဒ် ” လူဆိုသည်မှာ၊ ခေါင်းမာရန်ကော
စိတ်ဇောထန်သည်း၊ နာကြည်းမှုများ” ဆိုတာမှာ သီချင်းတွင်
“လူဆိုသည်မှာ” အစား “တော်လှန်သူမှာ” လို့ စာသားပြောင်းခဲ့ပါတယ်။
