သုံ့ပန်းပေါ်လစီကို လက်တွေ့ကျင့်သုံးကြပါစို့။ လှကျော်ဇော
၁၉၈၉-စက်တင်ဘာ(၁၉)ရက်နေ့ န၀တ အာဏာသိမ်းအပြီးမှာ တိုင်းပြည်တ၀န်းက ၈ လေးလုံးအရေးတော်ပုံကြီးမှာပါဝင်ခဲ့သူအများအပြားနီးစပ်ရာ တောတွင်းအဖွဲ့အစည်းများထဲသို့ ပြေးဝင်ခိုလှုံ ရောက်ရှိလာကြပါတယ်။
ဒီမှာတင်ကျွန်မတို့ဗမာပြည်ကွန်မြူနစ် ပါတီဌာနချုပ်ရှိရာ ပန်ဆန်းကို ရှမ်းပြည်တဝိုက်က လူငယ်တွေအသုတ်လိုက် ရောက်ရှိလာကြပါတယ်။ ဒီတော့ ပါတီက လက်ခံစောင့်ရှောက်ထားပြီး စစ်ရေး-နိုင်ငံရေးသင်တန်းတွေပေးပါတယ်။ တနေ့တော့ သင်တန်းဆရာက ပါတီရဲ့စည်းကမ်းကြီး(၃)ရပ်။ သတိပြုရန်(၈)ချက်ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်နဲ့ ဟောပြောပို့ချပါတယ်။(ဒီအထဲမှာ သုံ့ပန်းများကိုညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းမပြုရ ဆိုတဲ့သုံ့ပန်းပေါ်လစီပါပါတယ်။) အမေးအဖြေ အချိန်ရောက်တော့ သင်တန်းသားတဦးက ကျွန်တော်ကျန်တာအားလုံး လိုက်နာနိုင်တယ်။ သုံ့ပန်းပေါ်လစီ တော့ မလိုက်နာနိုင်ဘူးလို့ဆိုပြီး သူမျက်စေ့အောက် ဆန္ဒပြပွဲတွေမှာ စစ်သားတွေပစ်တဲ့ ကျည်ဆန်ကြောင့် သေဆုံးကုန်ကြရတဲ့ သူ့တိုက်ဖော်တိုက်ဖက်ရဲဘော်များအကြောင်း ငိုကြီးချက်မနဲ့ ပြောပြပါတော့တယ်။ ကျန်သင်တန်းသားများကလည်းတယောက်တပေါက် ၀င်ပီးထောက်ခံပြောဆိုပါတော့တယ်။ ဒီလိုပြည်သူတွေအပေါ်ရက်စက်ထားတဲ့စစ်သားတွေပြန်မိလို့ကတော့ဘယ်လိုလုပ်ခွင့်လွှတ်နိုင်မှာလဲတဲ့။ သူတို့ရက်စက်ခဲ့သလို ပြန်ပြီး ရက်ရက်စက်စက်ကို နှိပ်စက်ရမှာတဲ့။ သင်တန်းဆရာက ပြောသမျှ အားလုံးနားထောင်ပြီးမှ အခု ခင်ဗျားတို့ကိုစစ်သင်တန်းပေးနေတဲ့ဆရာကိုဘယ်လိုသဘောရသလဲလို့မေးပါတယ်။ ဆရာက သိပ်သဘောကောင်းတာ၊ကျွန်တော်တို့အပေါ်လည်း ညီရင်းအစ်ကိုလိုဆက်ဆံပြီး သင်တန်းပေးရာမှာလည်း သိပ်စိတ်ရှည်တာ။ ကျွန်တော်တို့အားလုံးက သူ့ကို ချစ်လည်း ချစ် လေးလည်းလေးစားတယ်တဲ့။ ဒီတော့မှ သင်တန်းမှူးက အဲဒီ ဆရာဟာ ကျွန်တော်တို့တပ်က မိုင်းယန်းတိုက်ပွဲမှာ ဖမ်းမိလာတာ(မဆလ တပ်က)သုံ့ပန်းပါ။ တခြား သုံ့ပန်းတွေက အိမ်ပြန်သွားကြပေမယ့် သူက မပြန်တော့ဘဲ ကျွန်တော်တို့တပ်ထဲဝင်လာတာ။ အခုသင်တန်းဆရာဖြစ်နေတာလို့ပြောပြရပါတယ်။
ပြည်သူလူထုရဲ့ တော်လှန်ရေးတရပ်ဆိုတာ နဂိုရှိရင်းစွဲ ပြည်သူလူထုကိုဖိနှိပ်တဲ့ ယန္တရားတွေကို ဖြိုလှဲချပြီး ပြည်သူအကျိုးဦးတည်တဲ့ စနစ်နဲ့အစားထိုးကြရမှာပါ။ ဒီတော့လက်ရှိစစ်တပ်ကြီးကိုတိုက်ဖျက်ပစ်ရာမှာ လက်နက်နဲ့တိုက်ရုံမကတခြားနည်းသဏ္ဌာန်ပေါင်းစုံကို တီထွင်ဖန်တီးမှုရှိစွာရှာဖွေပြီး တိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီနည်းတွေထဲမှာသုံ့ပန်းပေါ်လစီဟာ အတော်အောင်မြင်တာတွေ့ရပါတယ်။ ဒီနည်းကို အတော်ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်အသုံးပြုရုံမက နေရာတကာရောက်အောင် ဝါဒဖြန့်ချိပေးနိုင်ရင် ရန်သူ့စစ်တပ်ဖြိုခွဲရေးအတွက် အလွန်အသုံးဝင်ပါတယ်။ ဒီနေရာမှာနောက်တချက်ဖြစ်တဲ့စစ်အာဏာရှင်တွေရဲ့လူတန်းစားအသိပြတ်သားပုံကိုလည်း ပြောပြရဦးမယ်။ တနည်းအားဖြင့်သုံ့ပန်းပေါ်လစီ အောင်မြင်တယ်ဆိုတာကို သွယ်ဝိုက်ပြဆိုနေတဲ့အချက်လို့လည်း ပြောနိုင်ပါတယ်။
ကျွန်မတို့အရှေ့မြောက်ကတိုက်ပွဲကြီးတွေ(၁၉၇၅-၈၅)မှာသုံ့ပန်းတွေအများအပြားရတတ်ပါတယ်။(တခါက ထင်းရူးတောင်တိုက်ပွဲမှာ စစ်သားအတော်များများ လက်နက်ချတာ ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။)အဲဒီ သုံ့ပန်းတွေကို ကာလတခုသင်တန်းပေးပြီး ပြည်သူ့တပ်မတော်ထဲဝင်ချင်သူတွေကိုဝင်ခွင့်ပြုပီး ပြန်ချင်သူတွေကို ပြန်လွှတ်ပါတယ်။ ပြန်သွားသူတွေကို သူတို့စစ်တပ်ကဘယ်သူကိုမှ တပ်ထဲပြန်မထည့်ပါဘူး။ ဘာစခန်း ညာစခန်း ဆိုတာတွေမှာစခန်းဝင်ခိုင်းပြီး တပ်ထဲကထုတ်ပစ်လိုက်တာချည်းပဲ။ ဘယ်တော့ မှ ဒီစစ်သုံးပန်းတွေကို စစ်အာဏာရှင်တွေကစစ်တပ်ထဲမှာ ပြန်မသုံးရဲတော့ပါဘူး။ ကျွန်မတို့သုံ့ပန်းပေါ်လစီ အောင်မြင်တဲ့နောက် သာဓက တခုပြောပြရဦးမယ်။ ကျွန်မတို့တပ်က သုံ့ပန်းတွေနဲ့အတူ သူတို့ဖမ်းခေါ်လာတဲ့ ပေါ်တာတွေပါ ဖမ်းမိလာတတ်ပါတယ်။ မင်းရန်အောင်ထိုးစစ်အတွင်းမှာ ရှေ့တန်းတပ်က မိလာတဲ့ ပေါ်တာတယောက် ဒဏ်ရာရထားလို့ ကျွန်မတို့ ရှေ့တန်းဆေးအဖွဲ့ ကိုလာပို့ထားပါတယ်။ ဒဏ်ရာပျောက်တော့ ပြန်ဖို့ပြင်ဆင်ပေးရပါတယ်။ ပြန်ခါနီး ကျွန်မတို့စကားစမြည်ပြောတဲ့အခါ(ကျွန်မဆေးကျောင်းသားတွေထဲမှာ ၀ စကား ရှမ်းစကား အခါစကားတတ်သူများပါပါတယ်။ သူတို့က ဘာသာပြန်ပေါ့။) အဲဒီပေါ်တာကဒီလိုပြောသွားတယ်။ သူ့အရင်ပေါ်တာတွေလိုက်ဖူးသူတွေက သူတို့ကိုဒီလိုပြောထားတယ်တဲ့။ မင်းတို့စစ်ကြောင်းနဲ့ပါသွားတဲ့အခါ သေနတ်သံကြားလို့ကတော့ ကိုယ်ကျောပေါ်ပါတဲ့ပစ္စည်းတွေပစ်ချပီးပြေးပေတော့။ သေနတ်သံကြားတဲ့ဖက်ကိုပြေး၊ ဦးထုပ်မှာကြယ်နီတပ်ထားတဲ့(ကျွန်မတို့ပြည်သူ့တပ်မတော်သားတွေရဲ့ဦးထုပ်မှာ ကြယ်နီတံဆိပ်ရှိပါတယ်။)စစ်သားတွေကိုတွေ့အောင်ရှာပြီး ငါတို့ကို စစ်တပ်က ပေါ်တာအတင်းဆွဲလာတာဖြစ်ကြောင်းပြောပြ၊ အဲဒီစစ်သားတွေကဒီစစ်သားတွေ(မဆလစစ်သားတွေကိုဆိုလို)လိုမဟုတ်ဘူး။ တို့ကိုရိုက်တာနှိပ်စက်တာ ဘာမှမလုပ်ဘူး။အိမ်ပြန်ဖို့စားရိတ်တောင် ထုတ်ပေးလိုက်သေးတယ်လို့ပြောပြဖူးတာကို သိပ်မယုံဘူး။ စစ်သားတွေမနှိပ်စက်ဘူးဆိုတာမဟုတ်နိုင်ဘူး လို့ထင်တာ၊ အခုမှသူတို့ပြောတာမှန်တာပဲဆိုတာသိရပါပြီလို့ ပြောပြသွားပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ သေနတ်သံမြည်တာနဲ့ပေါ်တာတွေဟာ ရှိသမျှပစ္စည်းပစ်ချပြီး ပြေးတော့ စစ်ကြောင်းတကြောင်းလုံး ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ပြီး စစ်ကြောင်းတွေပျက်ကုန်ပါတော့တယ်။ သုံ့ပန်းတွေကိုကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံရုံမက နိုင်ငံရေးအသိတွေဝင်အောင် ဟောပြောဆွေးနွေး၊ လူတန်းစားအသိနိုးကြားလာအောင်လုပ်နိုင်ပြီး ပြည်သူ့ဘက်သားများအဖြစ်ပြောင်းလဲပေးနိုင်ရင် တော်လှန်ရေးအတွက် ပိုပြီးတောင်အကျိုးရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ စစ်မြေပြင်မှာ ရန်သူလက်နက်မချရင် သူသေကိုယ်ရှင် ရွပ်ရွပ်ချွံချွံတိုက်ဖို့လိုပါတယ်။ နည်းနည်းမှ စိတ်ကူးယဉ်လို့ မရပါဘူး။ စစ်မြေပြင်မှာ လက်နက်ကိုင်ထားတဲ့ ရန်သူ့ပြောစကားကို ယုံစားပြီး အပစ်ရပ်ဖို့ ထိုးစစ်အရှိန်လျှော့ဖို့၊ ကမ်းလှမ်းချက်ကိုယုံစားပြီး သက်ညှာဖို့မဟုတ်ပါဘူး။ လက်နက်ချလို့ဖြစ်စေ အရှင်ဖမ်းမိလို့ဖြစ်စေ သုံ့ပန်းဖြစ်သွားရင်တော့ သုံ့ပန်းပေါ်လစီအတိုင်း ကျင့်သုံးဖို့လိုပါတယ်။
(၁၉၅၀-၅၃)ကိုးရီးယားစစ်ပွဲအတွင်းကတိုက်ပွဲ တပွဲထဲက အကြောင်းအရာတခုကိုပြောပြပါဦးမယ်။ ၁၉၄၅ခုနှစ်-ဂျပန်ခုခံရေးစစ်ပွဲအောင်မြင်ပြီးနောက် တရုတ်ကူမင်တန်အစိုးရနဲ့တရုတ်ကွန်မြူနစ်ပါတီတို့အကြားတတိယအကြိမ်ပြည်တွင်းစစ်ကြီး ပြန်ဖြစ်ပါတယ်။ အတော်ပြင်းထန်တာ။ ဥက္ကဋ္ဌမော်တို့အဖွဲ့က-ဌာနချုပ်ယင်အန်းကတောင် ဆုတ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။ မော်တို့ကိုယ်တိုင်က တပြည်လုံးလွတ်မြောက်ဖို့အနည်းဆုံး(၈နှစ်-၁၀နှစ်)အထိကြာနိုင်တယ် လို့တွက်ထားတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကူမင်တန်တပ်ဟာ အမေရိကန်က ပုံအောကျားကန်ပေးထားပြီး လက်နက်အမျိုးစုံ၊ လေယာဉ်အများအပြားဘဏ္ဍာငွေ စသဖြင့်လိုလေသေးမရှိ ထောက်ပံ့ထားပေမယ့် ပျက်စီးခြစားမှုမျိုးစုံနဲ့ တအိအိပြိုကျသွားလိုက်တာ ၄နှစ်ကာလ(၁၉၄၉)မှာ တိုင်းပြည် အများတကာ့အများစုကြီးလွတ်မြောက်သွားပြီး၊ နိုင်ငံတော်သစ်ထူထောင်လိုက်နိုင်ပါတယ်။
အဲဒီ ကာလအတွင်းမကြုံစဖူး ကိုမင်တန်တပ်တွေ တပ်ရင်းလိုက် ကွန်မြူနစ်တပ်တွေဆီလက်နက်ချကုန်ပါတယ်။(မှတ်ချက်။တချို့တပ်ရင်းတွေထဲမှာလည်း ကွန်မြူနစ်မြေအောက်ရဲဘော်တွေတော့ ရှိတတ်ပါတယ်။)အဲဒီတပ်ရင်းတွေကိုအုပ်စီးမပျက်ဒီအတိုင်းထားပြီး(တချို့တပ်ထွက်ချင်သူတွေတော့ထွက်ခွင့်ပေးပြီး)ကွန်မြူနစ်တပ်ကနိုင်ငံရေးမှူးတွေက သင်တန်းတွေလာပေးပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ တရုတ် လွတ်မြောက်ရေးတပ်ဖွဲ့များအဖြစ် လက်ခံဖွဲ့စည်းပေးပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဒီလိုမျိုးတပ်ဖွဲ့ တွေ ကိုးရီးယားစစ်မြေပြင်ကိုပါလာပါတယ်။ ကိုရီးယားစစ်မြေပြင်ရဲ့တပ်မှူးက နာမည်ကျော် ဖုန်တက်ဝှိုင်ပါ။(အရင် အသံထွက်နဲ့ရေးရင် ပင်တေဟူး၊)အလွန်အရေးကြီးတဲ့ တိုက်ပွဲတပွဲတိုက်ဖို့ တပ်မှူးတွေစုဆွေးနွေးပြီး အဓိကတာဝန်ပေးဖို့(ကူးပြောင်းလို့ခေါ်ကြတဲ့)တပ်ရင်းတရင်းကို ရွေးချယ်လိုက်ပါတယ်။ ဒီတင် အဲဒီတပ်တပ်ရင်းမှူး(ကူမင်တန်တပ်မှူးဟောင်း)က ကျွန်တော်တို့တပ်က ကူးပြောင်းလေ။ ဒီလောက်အရေးကြီးတဲ့ တာဝန်ကြီး ကို ကျွန်တော်တို့ကိုပေးတယ် ဟုတ်လားလို့ မရဲတရဲပြောလာပါတယ်။ဒီတင် စစ်ဆင်ရေးမှူးကြီး ဖုန်က ဟာ မင်းကဘယ်လိုပြောတာလဲ။ ငါလည်း ကူးပြောင်းပဲလေကွာလို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ ဖုန်ကိုယ်တိုင်က အရင် ကူမင်တန်တပ်ကပါ။ နောက်မှ ကွန်မြူနစ်တပ်ထဲရောက်လာတာပါ။တပ်ရင်းမှူးလည်း ၀မ်းသာအားရနဲ့ ခြေစုံရပ်အလေးပြုလိုက်ပြီး စိတ်ချပါ။ ပေးတဲ့တာဝန် ကျေပွန်စေရပါမယ်လို့အာမခံပြီး ကိုယ့်တပ်ရင်းကိုယ်ပြန်ပြေးပြီး စစ်ပြင်ဆင်ရပါတော့တယ်။ ဒီတိုက်ပွဲမှာ ကူမင်တန်တပ်အဟောင်းကိုပြန်သုံးမယ်ဆိုတာ ထိုင်ဝမ်က ချန်ကေရှိတ်ကြားတော့ အဲဒီတပ်ကလူတွေနဲ့ရင်းနှီးတဲ့ တပ်မှူးတွေရှာပြီး စစ်မြေပြင်ကိုလွှတ်လိုက်ပါတယ်။ (ကိုရီးယားစစ်ကိုအမေရိကန်က ဦးစီးတိုက်နေပေမယ့် ထိုင်ဝမ်က စစ်ပြေး ကူမင်တန် စစ်ဗိုလ်အတော်များများလည်း အကြံပေးများအဖြစ်ပါဝင်နေတာပါ။)မျက်နှာချင်းဆိုင်စစ်မြေပြင်ကနေ အဲဒီစစ်ဗိုလ်တွေက တဖက်က သူတို့(ကွန်မြူနစ်တပ်ဖြစ်သွားတဲ့)သူငယ်ချင်းမိတ်ဆွေတွေကို နာမည်တွေနဲ့ ခေါ်ပြီး မင်းတို့တတွေ အခု အစားဆင်းရဲ အနေဆင်းရဲနဲ့ ဘာလို့ကွန်မြူနစ်တွေရဲ့အခိုင်းခံတွေလုပ်နေကြတာလဲ။ တို့ဆီပြန်လာပါ။ ပြန်လာတဲ့လူတွေကို ဘာပေးမယ်။ညာပေးမယ်စသဖြင့် အော်လန်နဲ့ တနေကုန် တယာက်ပြီး တယောက် ဟောပြောပါတော့တယ်။ ဒီမှာတင် ဒီဖက်ကမ်းက (ကူးပြောင်း)တပ်သားလေးတယောက်က သူစကားပြန်ပြောချင်တယ်လို့ခွင့်တောင်းလာပါတယ်။ တချို့(ကွန်မြူနစ်တပ်မှူး)ကသိတ်စိတ်မချပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ဖုန် ကပြောခွင့်ပြုလိုက်ပါတယ်။တပ်သားလေးက အော်လန်ကိုင်ပြီး ပြောလိုက်ပုံကတော့ အေး ဟုတ်တယ်။ ငါတို့ဒီမှာ အနေဆင်းရဲ အစားဆင်းရဲတယ်ဆိုတာမှန်တယ်။ တတပ်လုံး ဟိုးထိပ်ဆုံးဗိုလ်ချုပ်ကြီးကအစ အခုငါတို့ တပ်သားတွေအထိ စားတာလည်း အတူတူပဲ၊ ၀တ်တာလည်း အတူတူပဲ။ ဒါပေမဲ့ ငါတို့ဒီမှာ တခါမှအရိုက်အနှက်အဆူအဆဲမခံရတော့ဘူး။ ငါတို့ကို တန်းတူထားဆက်ဆံတာ။ မင်းတို့ရွှေချောင်းတွေပေးမယ်ဆိုတာ အခုမှမင်းတို့ပြောဖူးတာမဟုတ်ဘူး။ ငါတို့ကို မင်းတို့တသက်လုံး ဒီလိုပြောလာခဲ့တာပဲ။ တခါမှမရဖူးပါဘူး။တပ်အတွက်ထုတ်ပေးသမျှအားလုံး မင်းတို့ထိပ်ကကောင်တွေပဲယူကြတာပဲ မဟုတ်လား။ ငါတို့မသိဘူးလို့ထင်နေသလား။ ငါတို့ နောက်ထပ်ဘယ်တော့မှ အလိမ်မခံတော့ဘူးလို့အစချီပြီး သူတို့တတွေ ကူမင်တန်တပ်ထဲနေခဲ့ရစဉ်က ဘယ်လိုနေရစားခဲ့ရတယ်။ ဘယ်လို အကြိမ်းမောင်းအရိုက်အနှက်တွေခံရတယ်။ တပ်ထဲမှာ ဘယ်လောက်ခွဲခြားဆက်ဆံခံရတယ်။ ဘယ်လိုခေါင်းပုံဖြတ်ခံရတယ် ဆိုတာတွေကို မနားတမ်းပြောချလိုက်တာလေ။ တဘက်က ကူမင်တန်စစ်ဗိုလ်လည်း ဘာမှကိုဆက်မပြောနိုင်တော့ဘဲ သူတို့ရဲ့ဟောပြောပွဲကြီးရပ်သွားပါတော့တယ်။ အဲဒီတိုက်ပွဲကြီးမှာလည်း ဒီတပ်ရင်းက ရွပ်ရွပ်ချွံချွံတိုက်ပြလိုက်လို့ အတော်အောင်မြင်သွားပါတယ်။ အဲဒီတိုက်ပွဲကြီးအတွင်း အမေရိကန်က သံချပ်ကားကားကြီးများကိုထုတ်သုံးပါတယ်။ တရုတ်ကွန်မြူနစ်တပ်ကတချို့တပ်မှူးများက သံချပ်ကာကားများကိုမြင်တောင်မမြင်ဖူးဘူး။ အဲဒီမှာလည်း ကူးပြောင်းများထဲက နားလည်တဲ့သူများကပဲ အဲဒီ ရလာတဲ့ သံချပ်ကာကားပေါ်တက်မောင်းပြရ အမြောက်ပြောင်းနောက်ပြန်လှည့်ပြီး ပစ်ပြပေးရပါတယ်။ ဒီလိုနည်းနဲ့ကူးပြောင်းများအကူအညီနဲ့ တရုတ်လွတ်မြောက်ရေးတပ်မတော်ဟာ တိုက်ပွဲတွေမှာအောင်ပွဲတွေရခဲ့တာပါ။
ဗမာပြည်က နွေဦးတော်လှန်ရေးဟာလည်း ဒီလိုမူးစုပဲစု တူမီးစကိုင်ပြီးတိုက်လာရတာဖြစ်လေတော့ ဒီလို ငါးကြင်းဆီနဲ့ ငါးပြန်ကျော်နည်းကိုလည်းလေ့လာသင့်တယ် ထင်ပါတယ်။ လှကျော်ဇော။၁၀-၈-၂၀၂၂။