ေရြးေကာက္ပြဲနား နီးလာတာနဲ ့အမွ် လူထုရဲ ့လိႈင္းတံပိုးထၾကြသလို ျမင့္မားလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားမႈကို အထင္းသား ၿမင္ေတြ ့လာရပါတယ္။ လူထုဟာ အေျပာင္းအလဲကို အင္မတန္ ေတာင့္တေနၿပီ ဖိႏွိပ္မႈေတြ လိမ္ညာေသြးစုပ္မႈေတြကို ထပ္ၿပီးသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုတာကို ၾကီးမားက်ယ္ေျပာလွတဲ့ “လူပင္လယ္” လူထုစုရံုးမႈၾကီးေတြကေန အထင္အရွား ထုတ္ေဖာ္ျပသေနပါတယ္။
သူတို ့ဟာ ‘ေရြးေကာက္ပြဲ’ ဆိုတဲ့ အခြင့္အလမ္းတခုကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ၿပီး အာဏာ လက္မလႊတ္လိုသူ လူတစုကို အညင္သာဆံုး အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး ေမာင္းထုတ္ဖို ့ၾကိဳးစားေနတာပါ။ သာသာေျပာလို ့မရရင္ နာနာႏွက္ဖို ့လည္း ၀န္မေလးတဲ့ သူေတြပါ။ ကမာၻ ့သမိုင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာၿပည္သမိုင္းမွာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အေရးၾကီးတဲ့ သမိုင္းအခ်ဳိးအေကြ ့ အလွည့္အေျပာင္းေတြကို အမ်ားတကာ့ အမ်ားစုၾကီးၿဖစ္တဲ့ အဖိႏွိပ္ခံလူထုၾကီးကသာ အဆံုးအၿဖတ္ေပးခဲ့တာပါပဲ။ အခုလည္း သမိုင္းတြင္မယ့္ အဆံုးအျဖတ္တခုကို ဆံုးျဖတ္ဖို ့သူတို ့အဆင္သင့္ ၿဖစ္ေနပါၿပီ။
လူထုဟာ တီထြင္ၾကံဆႏိုင္တဲ့၊ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲေတြကို လက္ရံုးရည္၊ ႏွလံုးရည္ျပည့္စြာနဲ ့ တိုက္ပြဲ၀င္ႏိုင္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖ စစ္ေကာင္စီက အသာတၾကည္ အာဏာလႊဲေပးခဲ့တဲ့ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ သက္တမ္းတေလွ်ာက္မွာ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့တိုက္ပြဲေတြဟာ တၿခိမ္းၿခိမ္းပါ။ တိုက္ပြဲသဏၭာန္ေတြလည္း အစံုအလင္ပါပဲ။ လယ္သမားအေရး၊ အလုပ္သမားအေရး၊ ေက်ာင္းသားအေရး က႑အလိုက္ တိုက္ပြဲၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္ကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကပါတယ္။
အခုေတာ့ နယ္ပယ္အစံုမွာ ဗိုလ္က်စိုးမိုးေနဆဲျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္သည္းမခံ လုိေတာ့ေၾကာင္း အတိအလင္း ဖြင့္အန္လာတဲ့ ေရခ်ိန္အမွတ္တခုကုိ ေရာက္လာပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီးၿပီလို ့နားလွည့္ပါးခ်တာကို ဆက္ၿပီးသည္းခံၾကမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
အေျပာင္းအလဲကို လိုလားတဲ့ “လူပင္လယ္” ထဲမွာ အလုပ္သမားေတြ၊ ၿမိဳ ့ေနဆင္းရဲသားနဲ ့ ေက်ာမြဲနင္းျပား လယ္သမားေတြပါတယ္၊ စာေရးစာခ်ီ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမစတဲ့ ၀န္ထမ္းေတြပါတယ္၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ပါတယ္။ လူထုလူတန္းစား အလႊာစံုက ပူးေပါင္းပါ၀င္ စုစည္းလာေနတယ္။ ဒီပယ္လယ္ၾကီးဟာ တစတစ က်ယ္ျပန္ ့လာေနတယ္။
ဘယ္လိုပင္ ၿခိမ္းေၿခာက္ တားျမစ္ထားပါေစ မရရတဲ့နည္းနဲ ့ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။ ဒါဟာ မတရားအုပ္စုိးမႈကိုိ မလုိလားဘူး။ ေျပာင္းလဲမႈကုိ လုိလားတယ္ဆုိတဲ့သေဘာကုိ ေဖာ္ျပရုံသာမက ေရွ႕လာမယ့္ လႈပ္ရွားမႈေတြအတြက္ အသင့္ရွိေနတယ္ဆုိတာ ေဖာ္ျပတဲ့သေဘာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရဲေသြးရဲမာန္ တက္ၾကြေနတယ္၊ သူတို ့ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ေတြ နီေမာင္း၀င္းလက္လာေနပါတယ္။ လိုခ်င္တာ ရကိုရရမယ္ဆိုတဲ့ သံႏၷိဌာန္ေတြလည္း တေန ့တျခား ရင့္သန္လာေနတာ အထင္အရွားပါပဲ။
အုပ္စိုးသူ လူတစုကေတာ့ သူတို ့ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္ဆံုးထြက္သက္တိုင္ မီးကုန္ယမ္းကုန္ ညစ္ပတ္ယုတ္မာဦးမယ္၊ ဖိႏွိပ္ရက္စက္ဦးမယ္ဆိုၿပီး တေန ့တမ်ဳိး မရိုးရေအာင္ လုပ္ေနတယ္။ အတိုက္အခံပါတီေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္၊ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ အႏၱရာယ္ျပဳသလို ၀ရမ္းေျပးေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလည္း တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဖမ္းဆီးရံုးတင္ေနတယ္။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ၀င္မွပဲ ပိုတိုးၿပီးေတာ့ ဖမ္းျပ၊ ၾကမ္းျပ၊ ရမ္းျပေနတယ္။ အစုိးရအာဏာ သက္တမ္းငါးႏွစ္ ကုန္ခါနီးမွ မီးထေတာက္ေနတယ္။ သူတို ့ျပဳေနက်အတိုင္း ဖမ္းဆီးအၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ၿပီး သမိုင္းေရစီးကို တားဆီးလို ့ရမယ္ ထင္ေနတယ္။
သမိုင္းသစ္ေရးဖို ့အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ တားဆီးလို ့ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြသာ ေဖာက္ျပန္ရင္ေဖာက္ျပန္မယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာက္ျပန္ေလ့မရွိတဲ့ လူထုၾကီးကေတာ့ အလံမလွဲစတမ္း တိုက္ပြဲ၀င္ပါလိမ့္မယ္။ လိုခ်င္တာကို ရသင့္ရထိုက္တာကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း အသာတၾကည္နဲ ့ေတာင္းယူလို ့မရရင္ တိုက္ယူပါလိမ့္မယ္။
သူရဲေကာင္းစစ္စစ္ျဖစ္တဲ့ လူထုၾကီးဟာ သမိုင္းသစ္ကို ထုဆစ္ပါလိမ့္ဦးမယ္။