ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့
ေတာ္လွန္ေရးဘ၀မ်ား
ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ဝင္း
၁၉၇၀ ခု ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေ႐ႊရတုအထိမ္းအမွတ္ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ပုဒ္မ ၅ နဲ႔ အဖမ္းခံရၿပီး ၁၉၇၃ ဧၿပီ (၁၃) အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ အင္းစိန္ေထာင္က လြတ္လာတယ္။ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး ၆ လေက်ာ္ေလာက္ရွိေတာ့ လာ႐ႈိးကား လမ္းကေန ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ လြတ္ေျမာက္ေရးအေျခခံေဒသ ကိုးကန္႔ခ႐ိုင္သို႔ ျပည္သူဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ ပါဝင္ဖို႔ ေတာခိုခဲ့တယ္။ ကိုးကန္႔ခ႐ိုင္ ေရွ႕တန္းတပ္မွဴး ရဲေဘာ္ၫြန္႔ေမာင္ ကူညီမႈနဲ႔ ကိုးကန္႔ခ႐ိုင္႐ုံးကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ ခ႐ိုင္မွဴး ရဲေဘာ္ရဲဒင္ (ရဲေဘာ္ထြန္းလြင္၊ ေနာင္ ၇၅ ဗဟိုေကာ္မတီ၊ ၈၅ တတိယအႀကိမ္ ကြန္ဂရက္ ဗဟိုေကာ္မတီ)ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးဌာနမွာ ေခတၱေနၿပီး ခ႐ိုင္ လက္ဖက္ေျခာက္စက္႐ုံနဲ႔၊ အရက္ခ်က္စက္႐ုံမွာ ရဲေဘာ္ေမာင္ၾကည္ဆိုတဲ့ ျမင္းၿခံသားတေယာက္နဲ႔ အတူေနထိုင္ရင္း ရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ အ တူ ထင္းေခြေရခပ္ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကိုးကန္းခ႐ိုင္ပါတီရဲ႕ ဆက္သြယ္ေပးမႈနဲ႔ ပါတီဗဟိုနဲ႔ အဆက္ အသြယ္ရလာၿပီးေနာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ၊ ကြတ္ခိုင္ခ႐ိုင္၊ ေရွ႕တန္းလၽွိဳ႕ဝွက္စခန္း (ဖိုင္ေကာင္စခန္း) မွာ ရဲေဘာ္ျမေအာင္နဲ႔အတူ လၽွိဳ႕ဝွက္ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ရန္သူေဒသလႈပ္ရွားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္႐ြက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၄ ဇန္နဝါရီလ မွာေတာ့ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ (သံလြင္ အေနာက္ျခမ္း) ဒုႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းရဲ႕ မုံဂူ ႏိုင္ငံေရး၏ဌာနစခန္းကို ေရာက္ပါ တယ္။ ဒါ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔ စတင္ေတြ႕ခဲ့ျခင္းပါပဲ။ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းက ေႏြးေထြးခင္မင္စြာပဲ သူတို႔စခန္းမွာ တာဝန္ယူသြားဖို႔ ေျပာပါ တယ္။ ဗဟို အလုပ္အဖြဲ႕စခန္းကိုေတာ့ မသြားပါနဲ႔ဦး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ေကဒါ မလုံေလာက္ဘူး။ ဒီမွာပဲလုပ္ပါလို႔ ေဆြးေႏြးၿပီး ဗဟိုရဲ႕ သေဘာတူညီမႈအရ သူ႕ရဲ႕အတြင္းေရးမွဴး တာဝန္ကို ေပးလို႔ ဒီတာဝန္ကိုပဲ ပထမဆုံး ယူခဲ့ရပါတယ္။
ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းရဲ႕ ေနထိုင္စားေသာက္မႈဟာ ႐ိုးစင္းပါတယ္။ မ်က္မွန္ထူထူနဲ႔ ဟန္ပန္ကင္းၿပီး လယ္သမားေကဒါႀကီး တ ေယာက္နဲ႔ တူပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသဟာ လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အား အျပည့္အဝနဲ႔ ရန္သူ႕ေရွ႕တန္း စခန္းေတြကို ေခ်မႈန္းေရးတိုက္ပြဲမ်ား ေဖာ္ေနတဲ့ကာလပါ။ တခ်ိန္တည္းမွာ ၾကဴကုတ္၊ ပန္ဆိုင္း၊ ၀နယ္ေတာင္ေျမာက္တို႔ကို ရန္သူ႕ထံ မွ သိမ္းပိုက္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ေရးအေျခခံေဒသ ထူေထာင္တာ သိပ္မၾကာေသးေတာ့ ေဒသလုပ္ငန္းေတြ အပူတျပင္း တိုးခ်ဲ႕လုပ္ကိုင္ ေနရတယ္။ မုန္းေဝ၊ မိုးကုတ္ေျပာက္က်ားေဒသတိုးခ်ဲ႕ေရး၊ ၂၀၂ စစ္ေဒသနဲ႔ ပူးေပါင္းလႈပ္ရွားေရးစတဲ့ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ အဆက္မျပတ္ လုပ္ေနပါတယ္။ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ ေန႔မအိပ္ညမအိပ္ အလုပ္ လုပ္တတ္ပါတယ္။ မုံဂူႏိုင္ငံေရးဌာနမွာ တပတ္အတြင္း စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနပညာေပး အစည္းအေဝးမ်ားကို ရဲေဘာ္စိုးသိမ္း အစဥ္အၿမဲ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတရံ ေရွ႕တန္းကို တပ္စုတစုေလာက္နဲ႔ ေတာင္ေပၚခရီးၾကမ္း ထြက္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔အတူ၊ အေျခခံေဒသ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြ၊ အစည္းေဝးမွတ္တမ္းေတြ ျပဳစုရပါတယ္။ စစ္ေရးလိုအပ္ရင္လည္း ရဲေဘာ္စိုးသိမ္း ကိုယ္ရံတပ္ဖြဲ႕နဲ႔အတူ လႈပ္ရွားရပါ တယ္။
ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းရဲ႕ ငယ္နာမည္ဟာ ခ်စ္သိန္းျဖစ္တယ္။ သူ႕ဖခင္ကဦးပါ။ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေညာင္ကုန္း႐ြာမွာေနၿပီး လက္မႈ လုပ္ငန္း၊ ဆင္႐ုပ္၊ ကၽြဲ႐ုပ္စတဲ့ ကေလးကစားစရာေတြ၊ လက္ပန္သားနဲ႔ ပန္းပု႐ုပ္တု ထု၊ ခုံဖိနပ္ခုတ္ၿပီး အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတယ္ လို႔ သိရတယ္။ ငယ္စဥ္ကဘဲ ပါတီေခါင္းေဆာင္တဲ့ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးထဲ ပါဝင္ခဲ့သူ၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဖက္ဆစ္ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး စစ္သားျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးတဲ့ေနာက္ ပါတီကထုတ္ေဝတဲ့ ျပည္သူ႕အာဏာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ေန႔စဥ္ သ တင္းစာကို ပါတီရန္ပုံေငြအတြက္ လမ္းတကာလွည့္လည္ ေရာင္းခ်ခဲ့သူျဖစ္တယ္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးအစပိုင္းမွာ ဗိုလ္ရန္ေအာင္ရဲ႕ တာဝန္ေပးခ်က္အရ ဗဟိုဆက္သား အျဖစ္ ေက်ာက္ဆည္သခင္တင္ေ႐ႊကို ရွာေဖြဆက္သြယ္ရန္ ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ေက်ာက္ဆည္တဝိုက္ အေျခခံၿပီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲခဲ့ရတယ္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပါတီဗဟိုရဲ႕ တာဝန္ေပးခ်က္အရ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ပညာေတာ္သင္အျဖစ္ ေရာက္ရွိ သြားခဲ့ရၿပီး မာ့က္စ္လီနင္ဝါဒတကၠသိုလ္မွာ ၅ ႏွစ္တင္းတင္း ပညာသင္ယူခဲ့ရသူ ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ မူလက မူ လတန္းအဆင့္ေလာက္သာ ပညာသင္ယူခြင့္ရရွိခဲ့သူ ျဖစ္ခဲ့ရာက ပါတီရဲ႕ေမြးျမဴမႈေအာက္မွာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာတ႐ုတ္စာတတ္ မာ့က္စ္ လီနင္ဝါဒ တကၠသိုလ္ဆင္းပညာတတ္ တေယာက္ျဖစ္လာသူျဖစ္ပါတယ္လို႔ နားလည္ သိရွိခြင့္ရရွိပါတယ္။
၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ တ႐ုတ္ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက တ႐ုတ္ျပည္၊ ေကြ႕က်ိဳးျပည္နယ္မွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ “ရဲေဘာ္ေနာ္ဆိုင္း” ေခါင္း ေဆာင္တဲ့ ကခ်င္တပ္ဖြဲ႕ေတြကို ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထံ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ပါတီက အဲဒီတပ္ဖြဲ႕ကို မာ့က္စ္လီ နင္ဝါဒ ပညာေပးေရးအတြက္ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းကို တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့လို႔ ေကြ႕က်ိဳးျပည္နယ္သြားေရာက္ ေနထိုင္ကာ အဲဒီတပ္ဖြဲ႕ေရာ အဲဒီ တပ္ဖြဲ႕ဝင္မိသားစု သားသမီးမ်ား ပညာေပးေရးပါ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နယ္စပ္ေရာက္ရွိ ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္ယူရ တဲ့ ကာလေတြမွာ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးမႉးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔ ေကြ႕က်ိဳးရဲေဘာ္မ်ားနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြအၾကား အထူးရင္းႏွီးကၽြမ္းဝင္မႈေတြ ကို ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတာလို႔ ဆိုႏိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။
၁၉၆၇ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေန အေျပာင္းအလဲတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ၿပီး ဗမာျပည္နဲ႔ တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္ တာကေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက တ႐ုတ္-ဗမာအေရးအခင္းကို အေနာက္အုပ္စုအားကိုးနဲ႔ ဖန္တီးလိုက္ျခင္းပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ တ႐ုတ္ျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစား ႏိုင္ငံတကာစိတ္ဓာတ္အရ ေတာ္လွန္ေရးမ်ားကို အကူအညီ အေထာက္အပံ့ေတြ ေပးေနတဲ့ အ ခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီတုန္းက ဒုဥကၠ႒သခင္ဗသိန္းတင္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ေရာက္ရဲေဘာ္မ်ား ဗမာျပည္ေတာ္လွန္ ေရး ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေရး အခြင့္အလမ္းတခု ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ အဲဒီအေျခအေနေအာက္မွာ အေဝးေရာက္ ေခါင္း ေဆာင္မ်ားအဖြဲ႕က ရဲေဘာ္သန္းေ႐ႊ(တပ္မွဴး) ရဲေဘာ္စိုးသိမ္း (ႏိုင္ငံေရးမွဴး) ရဲေဘာ္ေနာ္ဆိုင္း (ဒု-တပ္မွဴး)နဲ႔ ဦးေဇာ္မိုင္း (ႏိုင္ငံေရး ဌာနမွဴး)တို႔ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး ၃၀၃ တပ္ဖြဲ႕ကို လူအင္အား ၂၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ စတင္ဖြဲ႕စည္းလိုက္တယ္လို႔ ေလ့လာသိရွိ မွတ္သားခဲ့ရ ဖူးပါတယ္။ ဒီတပ္ဖြဲ႕ဟာ ၁၉၆၈ ဇန္နဝါရီတရက္မွာ မုန္ဂူ၊ မုန္လုံ၊ ေကာင္းလုံ၊ ေဝါခ်ဳံ႐ြာမ်ားကို အေျချပဳၿပီး ေျပာက္က်ားစစ္ စတင္လႈပ္ ရွားခဲ့ၾကၿပီး ဒီတပ္ဖြဲ႕ေတြက မုန္ဂူ၊ မုန္လုံ၊ ေဖာင္းဆိုင္စတဲ့ ႐ြာေတြကို စတင္တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ကာ နယ္စပ္ အေျခခံေဒသကို ဖြင့္ လွစ္ခဲ့တဲ့ ေဗြေဆာ္ဦးလုပ္ငန္းေတြကို ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္လည္း ေလ့လာမွတ္သားထား ဖူးပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၇၃ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္းမွာ နယ္စပ္အေျခခံေဒသကို ေရာက္လာသူျဖစ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နယ္စပ္အေျခခံေဒသ ဟာ ခိုင္မာတဲ့ အေျခခံေဒသႀကီးျဖစ္ေနၿပီ၊ လူအင္အား လက္နက္အင္အား အင္မတန္ေတာင့္တင္းတဲ့ကာလျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရမယ့္ အ ေနအထားပါ။ ဒိုင္နယ္၊ ၿမိဳ႕ နယ္၊ ခ႐ိုင္စသျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားၿပီး အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ (သံလြင္ျမစ္ အေနာက္ျခမ္း) တာဝန္ခံ၊ အေရွ႕ ေျမာက္စစ္ေဒသ ႏိုင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းက တာဝန္ေတြကို ေန႔မအား၊ ညမနား လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ တိုးခ်ဲ႕အစည္းအေဝးမွာ ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ အရန္ဗဟို ေကာ္မတီဝင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၇၄ မွ ၇၈ အထိ ႏိုင္ငံေရးမွဴးနဲ႔ အတူေနထိုင္ၿပီး မိမိက်ရာ ေတာ္လွန္ေရးတာဝန္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴးဟာ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ေဒသလုပ္ငန္း ဘက္စုံလုပ္ကိုင္ႏိုင္သူျဖစ္တာကို သူနဲ႔အတူ ျဖတ္သန္းရင္းမွ သိ ရွိ နားလည္ခြင့္ရၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကဳံသင္ခန္းစာေကာင္းမ်ားကို ရရွိေစခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္စိုး သိမ္းဟာ ေဒသလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ လူထုစည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းကိုလည္း အခါအခြင့္ရတိုင္း ပညာေပးလႈံ႔ေဆာ္စည္း႐ုံးခဲ့တယ္။ ေဒသခံ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ တိုင္းရင္းသား ကိုးကန္႔တ႐ုတ္မ်ားကိုလည္း အၿမဲမျပတ္ ဆက္သြယ္လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။ ေဒသခံေတြရဲ႕ စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ ေရးဘ၀၊ ေနထိုင္စားေသာက္ေရး ဘ၀ျမႇင့္တင္ေရးအတြက္ သင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်ေပးတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာလည္း ေလွကားထစ္လယ္ မ်ား ေဖာ္ထုတ္စိုက္ပ်ိဳးေစတယ္။ လူထုအဖြဲ႕အစည္းမ်ားျဖစ္တဲ့ လယ္သမားသမဂၢမ်ား၊ ျပည္သူ႕စစ္အဖြဲ႕မ်ားကို ေက်း႐ြာ၊ ဒိုင္နယ္အ လိုက္ ကြင္းဆင္းစည္း႐ုံးဖြဲ႕စည္းပါတယ္။ သီးစားခေလၽွာ႔ေပါ့ေရး၊ အတိုးႏႈန္းေလၽွာ႔ေပါ့ေရး၊ လုပ္ခတိုးျမႇင့္ေရးစတဲ့ ေတာင္တန္းေဒသနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ေျမယာေပၚလစီမ်ားကို ခ်မွတ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့တယ္။
၁၉၆၈ မတိုင္မီက မုန္းဂူကြင္း၊ မုန္းယားကြင္းစတဲ့ေဒသမ်ားဟာ ကခ်င္ဒူးဝါးဆိုးေတြနဲ႔ နယ္ခံဗိုလ္က် ကူမင္တန္ဗိုလ္ေတြ၊ ဗိုလ္ေနဝင္းစစ္သားေတြရဲ႕ မတရားေသြးစုပ္ဖိႏွိပ္တာေတြကို ႀကိတ္မွိတ္ခံခဲ့ရတဲ့ေဒသေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေခါင္း ေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္က ဝင္ေရာက္လႈပ္ရွားၿပီး ဖိႏွိပ္မႈ၊ ေသြးစုပ္မႈနဲ႔စနစ္ဆိုးမ်ားကို တိုက္ဖ်က္ ျပည္သူလူထုကို လြတ္ေျမာက္ ေစလိုက္ေတာ့မွ လူထုဟာ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ကို ပိုမိုေထာက္ခံကာ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္ထဲ ပိုပါဝင္လာၿပီး တပ္သားေရေသာက္ျမစ္ လည္း ပိုမိုခိုင္မာလာခဲ့တယ္။ စစ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ လည္း ပိုမို က်ယ္ျပန္႔စြာလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ေဒသခံ ကခ်င္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္သား ၃ ဦးကို မူဆယ္ၿမိဳ႕တြင္း ဝင္ေရာက္ထိုးေဖာက္ ေထာက္လွမ္းကာ ရန္သူ႕အေျခအေနကို သိရွိ ဖို႔ ကင္းေထာက္လႊတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ မူဆယ္ၿမိဳ႕ရဲစခန္းကို ဝိုင္းထားၿပီး ရန္သူ႕တပ္မွ ျပည္သူ႕တပ္မေတာ္သို႔ ကူးေျပာင္း လာသူ ကူးေျပာင္းစစ္သားမ်ားကို ရန္သူ႕တပ္ ဒုဗိုလ္၊ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ ယူနီေဖာင္းမ်ား ဆင္ျမန္းေပးၿပီး မူဆယ္ရန္သူ႕ကင္းစခန္းကို ဝင္ ေရာက္ လၽွပ္တျပက္ တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။ ရန္သူ႕စခန္းကို တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္း ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ႏိုင္ၿပီး၊ ရန္သူ႕ရဲတပ္သား အေျမာက္အ ျမား က်ဆုံးေစခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔ ရဲေဘာ္ထြန္းတင္တို႔ရဲ႕ အျမန္တိုက္၊ အျမန္အဆုံးသတ္ ေခ်မႈန္းေရးစစ္ပြဲ တပြဲျဖစ္ တယ္။ ဒီစစ္ပြဲဟာ ရန္သူကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားေစခဲ့တယ္။ မိမိတပ္ေတြဟာ မုန္းဂူ နယ္စပ္အေျခခံေဒသကေန ေန႔ညမအိပ္ဘဲ ခရီးျပင္းခ်ီတက္ၿပီး မူဆယ္ၿမိဳ႕ကို ဝိုင္း၊ ေ႐ႊလီျမစ္ကို ညအခ်ိန္ျဖတ္ၿပီး မုန္းဂူတပ္က ထိုးေဖာက္တိုက္ခိုက္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။
အဲဒီကာလေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္ စိုးသိမ္းဟာ ၿမိဳ႕ေပၚကလာတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေဗာ္လံတီယာတပ္အျဖစ္ စုစည္း ေလ့က်င့္ေပးထားတဲ့ တပ္ဖြဲ႕တဖြဲ႕လည္း ရွိပါတယ္။ ဒီတပ္ဖြဲ႕ကို ၁၉၇၆ ဇူလိုင္အေစာပိုင္းမွာ ေတာင္ကုန္းတခုမွာ တင္လိုက္တယ္။ မုန္းေပၚ၊ ေ႐ႊက်င္ဝမ္းမွာ တပ္မဟာ ၂ နဲ႔ မုန္းေပၚခ႐ိုင္တပ္က ေတာင္ထိပ္မွာ စခန္းထိုင္ၿပီး ၁၀၅ မိုင္ကားလမ္းကို ထိန္းသိမ္းထားပါ တယ္။ ရဲေဘာ္ (ဗိုလ္) သန္းေ႐ႊ၊ ရဲေဘာ္ထြန္းတင္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းစတဲ့ ၫႊန္ၾကားေရးအဖြဲ႕ဟာ ရန္သူနဲ႔အနီးဆုံးစခန္းမွာ တက္ေနရာယူၿပီး ရန္သူကားလမ္းေစာင့္ တပ္ခြဲစခန္းကို ေခ်မႈန္းေရးလုပ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ ေရွ႕တန္းကင္းတပ္နဲ႔ ေထာက္လွမ္း ေရးတပ္ဖြဲ႕ ကင္းေထာက္ျပန္လာတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြက ရဲေဘာ္သန္းေ႐ႊနဲ႔ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းတို႔ထံ အစီရင္ခံၾကပါတယ္။ မနက္လင္းအား ႀကီးမွာ မုန္တိုင္းတပ္ဖြဲ႕ဟာ ရန္သူ႕ကားလမ္းေစာင့္ စခန္းကို ထိုးစစ္ဆင္ပါေတာ့တယ္။ ရန္သူတပ္သားမ်ားရဲ႕ ေအာ္သံဟစ္သံမ်ား ၾကားေနရပါတယ္။ လက္နက္ႀကီးတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ရန္သူ႕စခန္းနဲ႔ ကားလမ္းကို ပစ္ခတ္ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ ရန္သူ အမ်ား အျပား ဒဏ္ရာရၿပီး မူဆယ္ေဆး႐ုံမွာ လူနာမ်ားနဲ႔ ျပည့္လၽွံသြားတယ္လို႔ ျပန္လည္ သတင္းရရွိပါတယ္။
ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဦးေဆာင္ၿပီး ၇၅၁၀ စီမံကိန္း မိုးမိတ္-မိုးကုတ္ ေဒသတိုးခ်ဲ႕ေရး၊ ေက-အိုင္-ေအနဲ႔ တပ္ေပါင္းစု တိုးခ်ဲ႕ေရးတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ၇၆၊ ၇၇၊ ၇၈ ခုႏွစ္မ်ားကေတာ့ စစ္ေရးတိုက္ပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲ ေအာင္ပြဲခံေနတဲ့ကာလ ျဖစ္တယ္။ ရဲေဘာ္ စိုးသိမ္းက ေျပာက္က်ားေဒသတိုးခ်ဲ႕ေရး စီမံကိန္းနဲ႔ အေျခခံေဒသတည္ၿငိမ္ေရး၊ လူထုဘ၀ျမႇင့္တင္ေရးတို႔ကိုလည္း ဂ႐ုတစိုက္ ႀကီး ၾကပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ ေဒသျဖဴလုပ္ငန္းကိုလည္း လက္မလႊတ္ပါ။ ၁၉၇၄ ေမ-ဇြန္အလုပ္သမား အေရး အခင္း၊ ဦးသန္႔အေရးအခင္းနဲ႔ မႈိင္းရာျပည့္အေရးအခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဝါဒျဖန္႔စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို ၿမိဳ႕တြင္းျဖန္႔ေဝရင္း အထူးတပ္ ရင္းရဲ႕ ကားလမ္းျဖတ္ တိုက္ပြဲကို ေပါင္းစပ္ေပးခဲ့တယ္။
ေနာက္ၿမိဳ႕ေပၚက ေတာခိုလာတဲေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အထူးတပ္ကို စစ္ေရးေလ့က်င့္တာ၊ ေရွ႕တန္း စစ္ေျမျပင္ လက္ေတြ႕ ျဖတ္သန္းေစတာေတြလည္း လုပ္ခဲ့တယ္။ ၇ ရက္ဇူလိုင္အထိမ္းအမွတ္ ဟိုဖ်က္-မန္ပင္းစခန္းသိမ္းတိုက္ပြဲကိုလည္း ေအာင္ ျမင္စြာစည္း႐ုံး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ရဲေဘာ္သစ္ေတြ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕ေပၚက ေတာခိုလာသူ ရဲေဘာ္ေတြအေပၚ မွာ အထူးဂ႐ုစိုက္ အကူအညီေပး တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ရဲေဘာ္ေတြကို စာအုပ္ထဲက မာ့က္စ္ဝါဒ ေလ့လာတာနဲ႔ လက္ ေတြ႕ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထဲ ျဖတ္သန္းရတာ မတူညီေၾကာင္း ပဲခူ႐ိုးမေျပာက္က်ားေဒသနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ ေနထိုင္စားေသာက္ မႈဘ၀ မတူႏိုင္မႈ လက္ေတြ႕အေျခအေနကို ပညာေပးရင္း မိမိကိုယ္ကိုယ္ ပစၥည္းမဲ့တပ္သားေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ေရးမွာ အလြန္အကၽြံေတာင္းဆိုမႈေတြကို ပညာေပးေလ့ရွိပါတယ္။
ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းရဲ႕ အားေကာင္းခ်က္ကေတာ့ ေလ့လာေရးလုပ္ဟန္ ျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ အလုပ္မ်ားမ်ား အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ခဏနားၿပီးရင္ မွတ္စုစာအုပ္ထုတ္ၿပီး ေရးမွတ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ဟန္ဟာ နယ္စပ္ေဒသအေရးအခင္း ျဖစ္ေပၚၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတူ ေနာက္ဆုံး တ႐ုတ္ျပည္ထဲက ဂ်င္းေဖာ႐ြာေလးတ႐ြာမွာေနေတာ့လည္း ေတြ႕ေနရၿပီး ေနာက္ဆုံးကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ခြဲသြားၿပီး အနား ယူရတဲ့အထိတိုင္ သူဖတ္မိသမၽွ တ႐ုတ္စာနယ္ဇင္းေတြထဲက အခ်က္အလက္ေတြ မွတ္စုထုတ္ေပးတာ၊ ေဆာင္းပါးေတြေရးေပး သြားတာ ေနာက္ဆုံးအထိလိုပဲ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ နယ္စပ္ေဒသ သံလြင္ျမစ္အေနာက္ဘက္ ႏိုင္ငံေရးဌာနကို တာဝန္ခံစဥ္ကလည္း တပတ္ ၂ ဧႀကိမ္ေလာက္ ေလ့လာေဆြးေႏြးပြဲလုပ္ႏိုင္ေရးကို စခန္းမွဴးကို မွန္မွန္ေဆာ္ဩေလ့ရွိပါတယ္။ ေရွ႕တန္းတပ္မွဴးေတြ ေရာက္ လာရင္လည္း စစ္ေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ေျပာက္က်ားစစ္၊ ေခ်မႈန္းစစ္စတဲ့ စစ္ေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ပညာေပး ေဆြးေႏြးတယ္။ အထူး သျဖင့္ ေနရာယူစစ္မ်ိဳး မတိုက္မိဖို႔ ပညာေပးတယ္။ ေျပာက္က်ားစစ္နဲ႔ လႈပ္ရွားစစ္လုပ္ၿပီး ရန္သူသက္ရွိ အင္အားကို ေခ်မႈန္းေရးစစ္ကို တိုက္ၾကဖို႔ ေဟာေျပာတယ္။ ေနာက္ခ႐ိုင္၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ဒိုင္နယ္ ေဒသလုပ္ငန္းေကဒါေတြ ေရာက္လာရင္လည္း လူထု အေျခအေန၊ လူထု လုပ္ငန္း၊ ထုတ္လုပ္ေရးဘ၀၊ ေနထိုင္စားေသာက္ေရး ဘ၀အေျခအေန အစီရင္ခံခ်က္ေတြကို နားေထာင္၊ သူတို႔ထံမွ ေလ့လာ မွတ္ သားၿပီး ေဒသလုပ္ငန္းမ်ားျဖစ္တဲ့ ေရွ႕တန္းကူညီေရးလုပ္ငန္း၊ တပ္မေတာ္သား အိမ္ေထာင္မ်ား ကူညီေရးလုပ္ငန္း၊ အာဇာနည္ အိမ္ ေထာင္မ်ား ေမးျမန္းေရးလုပ္ငန္း ေဆာင္႐ြက္မႈ အခိုင္အမာ အေျခအေနမ်ားကို ေမးျမန္း သုံးသပ္ေဝဖန္ပါတယ္။
စခန္းအသီးသီးရွိ ရဲေဘာ္မ်ားကိုလည္း ျပည္သူလူထုရဲ႕ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဝင္ေရာက္ကူညီေရးကို လႈံ႔ေဆာ္ပါ တယ္။ လုပ္အားခက္ခဲတဲ့ အိမ္ေထာင္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြဟာ တက္တက္ႂကြႂကြ ကူညီၾကတယ္။ ေတာင္ယာခင္းေပါင္း ႏုတ္၊ ပ်ိဳးႏုတ္၊ လယ္စိုက္၊ စပါးရိတ္၊ စပါးပုံ၊ အိမ္ေဆာက္စသျဖင့္ လူထုလုပ္ငန္းမ်ားကို ရာသီအလိုက္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ၾက တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၇၄-၇၅-၇၆ ကာလေတြမွာ ေဒသခံျပည္ သူမ်ားနဲ႔အတူ ရဲေဘာ္မ်ားဟာ လြတ္ေျမာက္ေဒသတခြင္ ေနရာအႏွံ႔ တက္ တက္ႂကြႂကြလႈပ္ရွား အေျခခံေဒသတည္ေဆာက္ေရး၊ ခိုင္မာေရး၊ တိုးခ်ဲ႕ေရးအတြက္ စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ေဒသလုပ္ငန္း ဘက္စုံလုပ္ ေဆာင္ေနတာကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ နယ္စပ္ေဒသရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းေတြ အၫြန္႔တလူလူ သက္ဝင္လႈပ္ရွား ေနတဲ့ကာလလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးမွဴးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲေဘာ္အားလုံး အသိအမွတ္ျပဳ ေလ့လာထ္ိုက္တာတခုကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ စိတ္ရွည္စြာ ပညာေပး ေဖ်ာင္းဖ်တတ္မႈပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အမွတ္ရစရာ အျဖစ္အပ်က္တခုကို နမူနာ တင္ျပပါရေစ။ အခ်ိန္ကာလ ေန႔ရက္ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ၇၅ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းပိုင္းေလာက္လို႔ ထင္ပါတယ္။
မုန္းဂူ စစ္ေဒသခြဲ၊ ႏိုင္ငံေရးဌာနခြဲ႐ုံးခန္းကို ၄၈ -၄၉ ေကဒါႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ လုံၿခဳံေရးဌာနတာဝန္ခံ ရဲေဘာ္(ဦး) ဖိုးခ်ိဳ ေရာက္ လာတယ္။ သူက ႏိုင္ငံေရးမွဴးကို ကိုစိမ္းေမာင္ႀကီး မုန္ဂူေဈးထဲက အိမ္တအိမ္မွာ ေရာက္ေနတယ္လို႔ သတင္းပို႔ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မွဴးဟာ ရဲေဘာ္ဖိုးခ်ိဳနဲ႔အတူ ကိုယ္ရံရဲေဘာ္ေလး ၂ ေယာက္ေခၚၿပီး မုန္ဂူေဈးဘက္ကို ထြက္သြားပါတယ္။ ေဈးထဲက ကိုစိမ္းေမာင္ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ေပါင္မုန္႔၊ မုန္႔ႂကြပ္စတဲ့ မုန္႔ပဲသေရစာမ်ားဝယ္သြားၿပီး ဒိုင္နယ္႐ုံးက အိမ္တအိမ္မွာ စီစဥ္ဧည့္ခံပါတယ္။ ကိုစိမ္းေမာင္ ကလည္း အထက္အဖြဲ႕အစည္းကို တင္ျပဖို႔ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြကို ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းထံအပ္ပါတယ္။ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသရဲ႕ ဟာ ကြက္ေပ်ာ့ကြက္ေတြကို ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းကို အားမနာတမ္း ေျပာပါတယ္။ တခါတရံ စိတ္လိုက္မာန္ပါ ေျပာတာမို႔ အသံေတြ ဆူညံက်ယ္ေလာင္လြန္းလွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴးက ဘာမွ ျပန္မေျပာပါ။ စိတ္ရွည္ရွည္နား ေထာင္ပါတယ္။ ကိုစိမ္းေမာင္ရဲ႕ အျမင္ သ ေဘာထားေတြ၊ လူမ်ိဳးစုႏြယ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထင္ျမက္ခ်က္ေတြကို ဗဟိုကို တင္ျပေပးဖို႔သာ တာဝန္ရွိေၾကာင္း၊ ေနေရးထိုင္ေရး၊ လုံၿခဳံေရးတို႔ကို တာဝန္ယူေၾကာင္း၊ ဒါပဲေျပာႏိုင္ပါတယ္လို႔ ခပ္တိုတိုပဲ ေျပာၿပီး စကားဝိုင္းကို ႏိုင္ငံေရးမွဴးက အဆုံးသတ္လိုက္ပါ တယ္။ ရဲေဘာ္စိမ္းေမာင္လည္း သူ႕ကိုထားတဲ့ သူ႕စခန္းရွိရာကို ညေနဘက္မွာ ျပန္သြားပါတယ္။
ကိုစိမ္းေမာင္ဆိုတာ မင္းလတ္ရဲေခါင္ပါ။ သူ႕ကို မုန္ဂူကြင္းမွ တနာရီခြဲ ၂ နာရီခရီးေလာက္ ေတာင္ေပၚတေနရာမွာ ကခ်င္ပုံစံ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ အိမ္ကေလးတလုံး ေဆာက္ေပးထားပါတယ္။ သူေနတဲ့အိမ္ကေလးကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ မုန္ဂူကြင္းက လယ္ကြင္းစိမ္း စိမ္းေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ဗမာနယ္စပ္ ျဖတ္ဆင္းသြားတဲ့ မုန္ဂူေခ်ာင္းကိုလည္း ျမင္ရတယ္။ ႐ႈခင္းက လြမ္းေမာစရာပါ။ သူနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဂ်င္းေဖာ႐ြာေလး တ႐ြာရွိပါတယ္။ ႐ြာသားကခ်င္ေတြနဲ႔လည္း မိတ္ေဆြျဖစ္ေနၿပီး ႐ြာသားေတြကလည္း မၾကာမၾကာ သူ႕ထံ လာလယ္ တတ္ပါတယ္။ သူက ဘာသာေဗဒ စိတ္ဝင္စားသူမို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္ပါ။ အဲဒီသူေနတဲ့ စခန္းေလးေရာက္ၿပီး လတခ်ိဳ႕ၾကာေတာ့ သူက ကခ်င္စကား ေျပာတတ္ေနပါၿပီ။ အဲဒီအိမ္ကေလးမွာေနရင္း စာတမ္းေတြ ျပဳစုၿပီး ႏိုင္ငံေရးမွဴးကတဆင့္ တင္ျပလိုက္တာေတာ့ ၾကားသိရဖူးပါတယ္။ လၽွိဳ႕ဝွက္ကိစၥမ်ားျဖစ္လို႔ ဘာမွ စူးစမ္းေလ့လာခြင့္မရွိလို႔ ဘာမွေတာ့ သိခြင့္ မႀကဳံဘူးလို႔ ဆိုရမွာပါ။
ေနာက္ လတခ်ိဳ႕ ၾကာတဲ့အခါ ရဲေဘာ္ဖိုးခ်ိဳ တေခါက္ျပန္လာပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ သူက မုန္ဂူကြင္းမွာ ရဲေဘာ္စိမ္းေမာင္ “ပိုစတာတိုက္ပြဲဆင္ေနေၾကာင္း ေျပာျပလို႔ ႏိုင္ငံေရးမွဴးက ဗဟိုကို အစီရင္ခံ အေၾကာင္းၾကားပါတယ္။ “ပိုစတာ စာလုံးႀကီး တိုက္ပြဲဆင္ တာ မလုပ္ဖို႔ ဥကၠ႒သခင္ဗသိန္းတင္က အေၾကာင္းၾကားတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကိုဆန္႔က်င္ၿပီး မလုပ္ဖို႔ စစ္ေဒသက တားျမစ္ေပမယ့္ သူက နားမေထာင္ေတာ့ပါ။ စစ္ေဒသအမိန္႔နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွဴးက ပိုစတာေတြကို ခြာခ်ပစ္ေစၿပီး မင္းလတ္ရဲေခါင္ ေခၚ ကိုစိမ္းေမာင္နဲ႔ အခ်ိန္အ ေတာ္ၾကာ ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းက သူေျပာသမၽွ နားေထာင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ သည္းခံနားေထာင္ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ ပါတီရဲ႕ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာဆိုၿပီး သူ႕ေနထိုင္ေရး ကိစၥမ်ား၊ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စီစဥ္ေပး ပါတယ္။
ပိုစတာတ္ိုက္ပြဲဆင္ၿပီး တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဗဟိုလည္း ပန္ဆန္း၊ ၀နယ္ကို ေျပာင္းေတာ့မယ္။ ကိုစိမ္းေမာင္လည္း ၀နယ္ကို ေျပာင္းရမယ္လို႔ ၫႊန္ၾကားခ်က္ေရာက္လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးမွဴးဟာ ကိုစိန္းေမာင္နဲ႔ အခ်ီအခ် ေျပာဆိုရျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေရးကို စီစဥ္ရပါတယ္။ လုံၿခဳံေရးတပ္စုတစုနဲ႔ လုံၿခဳံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ဖိုးခ်ိဳတာဝန္ယူၿပီး ၀နယ္ ေျမာက္ပိုင္းကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေနရာခ်ထားလိုက္ပါတယ္။ လမ္းခရီးမွာ ကိုစိမ္းေမာင္ရဲ႕ လုံၿခဳံေရးကို မွဲ႔တေပါက္မွ မစြန္းေစရေအာင္ လုံၿခဳံ ေရးဌာနက တာဝန္ယူရမယ္လို႔ လုံၿခဳံေရးဌာနကို တာဝန္ေပး ေသခ်ာအပ္ႏွံ စီစဥ္ေပးခဲ့တယ္။
လမ္းခရီးအတြက္ ျမင္း၂ ေကာင္နဲ႔ ရိကၡာအျပည့္အစုံ၊ လမ္းတေလၽွာက္အတြက္ ထမ္းစင္ပါ ျပင္ဆင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ သူက ပထမ ျမင္းမစီးဘဲ လမ္းေလၽွာက္တယ္။ ခရီးကလည္းေဝး၊ ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္နဲ႔ ခရီးကလည္း ၾကမ္းေတာ့ ရက္တခ်ိဳ႕ရွိတဲ့အခါ လမ္းမေလၽွာက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ျမင္းစီးရန္ေျပာေပမယ့္ ျမင္းမစီးပါ။ သူ႕ကို ဒီလိုပို႔တာ မေက်နပ္လို႔ ခရီးဆက္မသြားေရးနဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ေရးကို လမ္းမွာ အစာမစားဘဲ ဆႏၵျပပါတယ္။ လုံၿခဳံေရးဌာနကလည္း ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ ၀နယ္ေျမာက္ပိုင္း ေရာက္ေအာင္ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ ပို႔ရမွာပါ။ ဆႏၵမျပရန္ ေျဖာင္းျဖေပမယ့္ မရပါ။ အိပ္လွဲဆႏၵျပတယ္။ ေခတၱခရီးတေထာက္နားေတာ့ ေရွ႕ဆက္မသြားလို ေၾကာင္း ဆႏၵျပတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ထမ္းစင္စီစဥ္ၿပီး တပတ္အတြင္း ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္႐ုံးအေရာက္ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။
ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းက သူကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ရွည္သည္းခံၿပီး ပါတီဗဟိုရဲ႕ၫႊန္ၾကားခ်က္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သလို က်န္ ရဲေဘာ္မ်ားကိုလည္း ဒီရဲေဘာ္ႀကီးဟာ ပညာတတ္ ဝါရင့္ရဲေဘာ္ႀကီးတေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ေသခ်ာရွင္းျပ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ၀ေျမာက္ ခ႐ိုင္ပို႔ေပးေရးကို တာဝန္အပ္ႏွင္းခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းရဲ႕ အခိုင္အမာစီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ လုံၿခဳံေရးတာဝန္ခံ ရဲေဘာ္ဖိုးခ်ိဳ တာ ဝန္ခံကာ မင္းလတ္ရဲေခါင္ (ေခၚ) ကိုစိမ္းေမာင္ကို ျမစ္အေနာက္ဘက္ကေန ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္ ပို႔ေပးခဲ့တာကို ျပန္လည္ သတိရေနမိ တယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔အတူ ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ ျမစ္အေနာက္ဘက္မွာ တာဝန္ယူေနရာကေန ဗဟိုစခန္းေျပာင္းေ႐ႊ႕ေရး အ တြက္ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ဖို႔၊ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး အႏွစ္ ၃၀ ေျမာက္ အခမ္းအနား နဲ႔ နယ္စပ္အေျခခံေဒသ ၁၀ ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနားႀကီး ဝွဲခ်ီးက်င္းပေရးအတြက္ ၀ေတာင္ခ႐ိုင္ ပန္ဆန္းကို ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပန္ဆန္းကို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ခဲ့ရတယ္။ လုပ္ငန္းတာဝန္အရလည္း အေျပာင္းအလဲျဖစ္သြားၿပီး ႏိုင္ ငံေရးမွဴးနဲ႔ ယာယီကြဲသြားပါတယ္။
ပန္ဆန္းမွာ ၁၉၇၅ ဗဟိုေကာ္မတီရဲ႕ ၇၉ ဗဟိုေကာ္မတီစုံညီ အစည္းအေဝး က်င္းပၿပီး ၇၉ လမ္းစဥ္ထြက္လာတဲ့အခါ ဗဟိုေကာ္မတီအတြင္း တာဝန္ အေျပာင္းအလဲေတြ ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ဒု ႏိုင္ငံေရးမွဴး (ျမစ္အေနာက္ဘက္ တာဝန္ခံကေန) တပ္မ ၄၈ ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွဴးအျဖစ္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုပ္ငန္းလိုအပ္ခ်က္အရ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္း ၁၀၈ စစ္ေဒသသို႔ ၁၀၈ စစ္ေဒသ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္ခင္ၫိုနဲ႔အတူ ဆင္းသြားခဲ့ရလို႔ ပန္ဆန္းနဲ႔ ယာယီခြဲရျပန္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ တပ္မ ၄၈ ရဲ႕ အင္အားတခ်ိဳ႕နဲ႔အတူ ျမစ္အေနာက္ဘက္ ျပန္ေ႐ႊ႕ သြားရျပန္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စပယ္ေတာမွာ ႏွစ္တခ်ိဳ႕ေနထိုင္ရင္း ၁၀၈ စစ္ေဒသကို ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ တတိယအႀကိမ္ ျပည္လုံးကၽြတ္ကြန္ဂရက္ က်င္းပပါတယ္။ ကြန္ဂရက္ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ငန္း ျဖစ္တဲ့ တည္ေဆာက္ေရးဆပ္ေကာ္မတီမွာ ပါဝင္လုပ္ကိုင္ခြင့္ရပါတယ္။ အဲဒီ ၈၅ တတိယကြန္ဂရက္မွာ ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ ဗဟိုေကာ္မတီအျဖစ္ ျပန္လည္ေ႐ြးေကာက္ခံရျပန္ပါတယ္။ ဒီအခါ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းဟာ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသရဲ႕ ပါတီေကာ္မတီ အ တြင္းေရးမွဴးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ျဖစ္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မိမိသက္ဆိုင္ရာ အထက္အဖြဲ႕အစည္းကို တင္ျပေတာင္းဆိုမႈအရ လုပ္ငန္းတာဝန္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ၿပီး အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသ ဌာနခ်ဳပ္ကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ သိပ္မၾကာလိုက္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးမွဴးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္ေကာ္မတီဝင္တေယာက္အျဖစ္ ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္ကို လႊဲေျပာင္းေပးၿပီး တာဝန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး မွဴးရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္စစ္ေဒသထဲမွ ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္ ႏိုင္ငံေရးဌာနတာဝန္ခံတေယာက္အျဖစ္ ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္႐ုံးစိုက္ရာ ရွင္တိဖန္းမွာ အခ်ိန္ တခ်ိဳ႕ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေဒသဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းေတြလုပ္ကိုင္ေနရင္း ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းေရးအတြက္ စစ္ေဒသေကာ္မတီရဲ႕ တိုက္ ႐ိုက္ႀကီးၾကပ္မႈျဖင့္ ခ႐ိုင္ကြန္ဂရက္ က်င္းပပါတယ္။ စစ္ေဒသအလုပ္အဖြဲ႕အျဖစ္ ရဲေဘာ္စိုးသိမ္း တာဝန္ခံကာ ရဲေဘာ္ေအာင္လြင္၊ မနီ ေထြး ပါဝင္ဖြဲ႕စည္းၿပီး ခ႐ိုင္ကြန္ဂရက္ကို ဦးစီးက်င္းပေပးပါတယ္။ ကြန္ဂရက္မွာ ခ႐ိုင္ေကာ္မတီအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လည္အေ႐ြးခံ ရၿပီး ခ႐ိုင္ႏိုင္ငံေရးဌာန လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။
ဒီအေတာ္အတြင္းမွာပဲ ဗမာျပည္ရဲ႕အေျခအေနဟာ ဆိုးဝါး ဆုတ္ယုတ္သထက္ ဆုတ္ယုတ္လာလို႔ လူထုႀကီးဟာ စစ္အာ ဏာရွင္ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ ဖိႏွိပ္မႈကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္တဲ့ “၈ ေလးလုံးလူထု အုံႂကြမႈႀကီး”ဟာ တျပည္လုံး ေနရာအႏွံ႔ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါ မက်န္ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ ၈၈ စက္တင္ဘာမွာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိုက္ျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ နက္ကိုင္ေတာ္လွန္လိုတဲ့ လူငယ္အင္အားတခ်ိဳ႕ ပါတီအေျခခံေဒသ ပန္ဆန္းနဲ႔ ေျမာက္ပိုင္းဗ်ဴ႐ိုဌာနခ်ဳပ္တို႔မွာ ေရာက္ရွိလက္ခံခဲ့ၾက ရေပမယ့္ လူထုအုံႂကြမႈဒီေရကို စီးၿပီး၊ ေတာ္လွန္ေရးကို တြန္းမတင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဆန္႔က်င္ဘက္အားျဖင့္ အေျခခံေဒသအတြင္းရွိ ကိုး ကန္႔အမ်ိဳးသားမ်ား စတင္ ပုန္ကန္တယ္။ ဒီအခါ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝး စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဗဟိုရဲ႕ အခိုင္အမာလုပ္ငန္းမ်ား ခ်ျပေရးနဲ႔ ျပင္ဆင္ေရးကို စစ္ေဒသႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းအေပၚ တာဝန္က်လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးမွဴးဟာ ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္နဲ႔ စစ္ေဒသဌာနခ်ဳပ္ ပန္ဆန္း ကူးခ်ီသန္းခ်ီ လြန္းထိုးေဆာင္႐ြက္ေနပါတယ္။ ၀အမ်ိဳးသား အရန္ဗဟိုေကာ္မတီမ်ားျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္ညီ လိုင္နဲ႔ ေပါက္ယိုခ်မ္းတို႔ရဲ႕ “၀ အမ်ိဳးသားမ်ားအေနနဲ႔ ပါတီအေပၚ မေက်နပ္စရာ ဘာမွမရွိပါဘူး၊ ပါတီနဲ႔အတူ ရပ္တည္သြားမယ္” ဆိုတဲ့ ပါတီဗဟိုအေပၚ တင္ျပခ်က္ကို လုံး၀ယုံၾကည္ထားမႈေအာက္မွာ ၀ အမ်ိဳးသားမ်ား ပုန္ကန္မႈေပၚေပါက္ၿပီး ၀ေျမာက္ခ႐ိုင္သို႔ လုပ္ငန္း တာဝန္အရ အလာခရီးလမ္းမွာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခ႐ိုင္႐ုံးစိုက္ရာ ရွင္တိဖန္းမွာ အဖမ္းခံလိုက္ရပါတယ္။ ပန္ဆန္းဗဟို ဌာနခ်ဳပ္လည္း ၀အမ်ိဳးသားမ်ားက ပုန္ကန္ သိမ္းပိုက္လိုက္လို႔ စစ္ေဒသအဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဗဟိုအဖြဲ႕အစည္းေတြလည္း ပ်က္သုဥ္းသြားကာ ပါတီဗဟိုနဲ႔ ဗဟိုကိုေထာက္ခံသူ အင္အားစုတခ်ိဳ႕ဗဟိုနဲ႔အတူ တဖက္ႏိုင္ငံသို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ့တယ္။ အေျခအ ေနေတြနဲ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ လုံး၀ အဆက္ျပတ္သြားရပါေတာ့တယ္။
ေနာင္မွာ ဇနီးရဲ႕ဇာတိ၊ ဂ်င္းေဖာ႐ြားေလးကို ေမာင္းထုတ္တာ ခံလိုက္ရၿပီး အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ ဇနီး႐ြာမွာ ေတာင္ယာခုတ္ လုပ္ကိုင္ စားရင္း ေနထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။ တဖက္ကလည္း ေရဒီယိုနားေထာင္၊ ပါတီသတင္းေတြကို ေလ့လာေနခဲ့ရာ ဗဟိုဟာ ၁၀၁ ေဒသမွာ အေျခစိုက္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းရရွိလိုက္ပါတယ္။ ဇနီးသည္နဲ႔အတူ လအနည္းငယ္သာရွိေသးတဲ့ သမီးငယ္ကို ရင္ခြင္ပိုက္ၿပီး ဗဟိုရွိ ရာကို လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ထိန္ခ်ဳံးအေရာက္မွာ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ လမ္းၾကားတခုမွာ ရဲေဘာ္စိုးခ်စ္၊ ရဲေဘာ္ႏိုင္ဦး၊ ရဲေဘာ္ခ်ိဳ၊ ရဲေဘာ္ေအာင္လြင္တို႔ ၄ ေယာက္နဲ႔ ႐ုတ္တရက္ ဆုံမိလိုက္ၿပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ဝမ္းသာအားရ ဖက္ရမ္းႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ၾကၿပီး ပါတီဗဟိုနဲ႔ ျပန္အဆက္ အသြယ္ရပါတယ္။ တဆက္တည္း ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔လည္း အဆက္အသြယ္ရရွိလာပါတယ္။ သူက ပါတီတြင္းအေျခအေန မိတ္ဆက္ျပ၊ ပညာေပးပါတယ္၊ ပါတီဘက္ ဆက္လက္ရပ္တည္သြားဖို႔ အားေပးပါတယ္။ ဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ပါတီရဲ႕ ေနရာခ်ထား မႈအရ ပန္ဝါမွာ အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ ေနထိုင္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
အခ်ိန္တခ်ိဳ႕ ပန္ဝါမွာ ေနထိုင္ရင္း ဆက္လက္ေနထိုင္ရန္ မသင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္တာနဲ႔ တ႐ုတ္ျပည္ထဲကို ဇနီးသည္၊ သမီး ၂ ေယာက္တို႔နဲ႔အတူ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာခဲ့ရာမွ ေနာက္ဆုံးမွာ ႏိုင္ငံေရးမွဴး ရဲေဘာ္စိုးသိမ္း စီစဥ္ေနရာခ်ထားေပးတဲ့ ကခ်င္႐ြာေလး တ႐ြာမွာ ရဲေဘာ္မိသားစုမ်ားနဲ႔အတူ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကာလမွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးမွဴးနဲ႔အတူ ျပန္လည္ေနထိုင္ရျပန္ပါတယ္။ သိပ္ မၾကာလိုက္ပါ။ ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းနဲ႔ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ လုပ္ငန္းတာဝန္မွ အနားယူရန္ မိမိမိသားစုရွိရာ စစ္ခၽြမ္းျပည္ နယ္ ခ်င္တူးသို႔ ျပန္သြားၾကပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ နယ္စပ္မွာပဲ မိသားစုအတြက္လုံးပန္းရင္း ပါတီဗဟိုရဲ႕ အမိန႔္သံေစာင့္ကာ မိမိယုံၾကည္ခ်က္ပန္းတိုင္ အတြက္ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ လုံးပန္းတိုက္ခိုက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွဴးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ေဝးရာမွာ ေရာက္ရွိသြား ေပမယ့္ ဘာမထီစိတ္ဓာတ္နဲ႔ အေဝးကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ သေဘာတရားေရးလိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ အားသစ္ေတြကို သူရဲ႕ ေနာက္ ဆုံး ထြက္သက္အထိ ျဖည့္ဆည္းေပးသြားခဲ့ပါၿပီ။
ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္း အပါအဝင္ ပထမမ်ိဳးဆက္ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ရာသက္ပန္ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ ဥဒါန္းတြင္ပါေစသတည္း။
ႏိုင္ငံေရးမွဴးရဲေဘာ္စိုးသိမ္းကို အေလးနီ ျပဳလိုက္ပါတယ္။
၂၇ စက္တင္ဘာလ ၂၆။