ကားလ္မာ့က္စ္

By | October 23, 2016

ကားလ္မာ့က္စ္
အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္းႏွင့္မာ့က္စ္ဝါဒကိုရွင္းျပခ်က္တခု
(ဗလာဒီမာအီလ်စ္ခ္်လီနင္)

ရဲေဘာ္ေအာင္ထက္

ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစား၏လူတန္းစားဆိုင္ရာနည္းပရိယာယ္

အင္မတန္ေစာတဲ့ ၁၈၄၄-၄၅ ခုႏွစ္ ကာလမ်ားကတည္းကပဲ မာ့က္စ္ဟာ အေစာပိုင္း႐ုပ္ဝါဒရဲ႕အားနည္းခ်က္ေတြ- ဆိုလိုတာ လက္ေတြ႕ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းျဖစ္ေပၚဖို႔အေျခအေနေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္အေရးပါမႈကိုနားမလည္မႈေတြ-ကို စူးစမ္းေလ့လာၿပီးေနာက္ သူဟာ သူ႕တသက္တာမွာ သူ႕ရဲ႕သေဘာတရားေရးလုပ္ငန္းနဲ႔အတူ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားရဲ႕နည္းပရိယာယ္ျပႆနာေတြကို တရံမလပ္ သတိျပဳအာ႐ုံစိုက္ခဲ့ပါတယ္။ သူ အာ႐ုံစိုက္ျပဳစုခဲ့တာေတြကို ပမာဏႀကီးမားလွတဲ့ မာ့က္စ္ရဲ႕ေရးသားခ်က္ေတြထဲမွာ ေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္၁၉၁၃ခုႏွစ္မွာထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ သူနဲ႔ အိန္ဂယ္တို႔ရဲ႕ အျပန္အလွန္ေပးစာေလးတြဲထဲမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ေရးသားခ်က္ေတြကို အားလုံးစုစည္းတာ၊ စစ္ေဆးတာ၊ ေလ့လာသုံးသပ္တာ မလုပ္ရေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ဒီေနရာမွာမာ့က္စ္က ဒီနယ္ပယ္အေၾကာင္းမပါရင္ ႐ုပ္ဝါဒဟာမျပည့္စုံ၊ တဖက္သတ္က်၊ အသက္မဲ့ေန လိမ့္မယ္လို႔ သေဘာထားခဲ့ေၾကာင္း သူ႕ရဲ႕ ေယဘုယ် အက်ဆုံးနဲ႔ တိုးေတာင္းလွတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြကေန ေကာက္ယူလို႔ရေၾကာင္း ေျပာတာနဲ႔ပဲ ေက်နပ္ရပါတယ္။ မာ့က္စ္က ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစား နည္းပရိယာယ္ရဲ႕ အေျခခံလုပ္ငန္းကို သူ႕ရဲ႕ အႏုပဋိေလာမ႐ုပ္ဝါဒ ကမၻာ့အျမင္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြနဲ႔အညီ တိတိက်က် ေဖာ္ျပခဲ့ ပါတယ္။ ေရွ႕တန္းေရာက္လူတန္းစားရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့နည္းပရိယာယ္ဆိုတာဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တရပ္မွာရွိတဲ့ လူတန္းစား အားလုံးအၾကားက ဆက္စပ္ေရးကို ေပါင္း႐ုံးထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး အဲဒီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းေရာက္ရွိေနတဲ့အဆင့္၊ ဒီလူအဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ တျခား လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ဆက္စပ္မႈတို႔ကိုပါ စဥ္းစားတြက္ခ်က္မွ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ လူတန္းစားအားလုံး၊ ႏိုင္ငံအားလုံးကို မလႈပ္ မရွားတဲ့အေသအျဖစ္ မၾကည့္ျမင္ဘဲ လႈပ္ရွားေျပာင္းလဲမႈရွိတဲ့အရွင္ (လႈပ္ရွားေျပာင္းလဲမႈတရားေတြကို လူတန္းစားအသီးသီးရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခ အေနက ပိုင္းျဖတ္တယ္) အျဖစ္ သေဘာထားၾကည့္ျမင္ရပါတယ္။ လႈပ္ရွားေျပာင္းလဲမႈကိုလည္း အတိတ္သေဘာနဲ႔သာမက၊ အနာဂတ္သေဘာအရပါ ၾကည့္ျမင္ရၿပီး ေႏွးေကြးတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြကိုသာျမင္တဲ့ “ျဖစ္ေပၚေျပာင္းလဲမႈသမား evolutionists” ေတြရဲ႕အလြယ္တကူနားလည္မႈမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ မာ့က္စ္က အိန္ဂယ္ဆီကိုေရးသလို အႏုပဋိေလာမ နည္းက်စြာ နားလည္ ယူရပါမယ္။ သူေရးတာက “အဲဒီလိုအတိုင္းအတာနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈေတြမွာ အႏွစ္၂၀ဆိုတာ တရက္ထက္ မပိုဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေနာင္မွာေတာ့ အႏွစ္၂၀ ကို လႊမ္းၿခဳံထားတဲ့ေန႔ရက္ေတြ ေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ (အတြဲသုံး၊ ႏွာ ၁၂၇)

ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈအဆင့္တိုင္း၊ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ပစၥည္းမဲ့နည္းပရိယာယ္ဟာ ဒီလူ႕သမိုင္းရဲ႕ မုခ်ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အႏုပဋိေလာမ တရားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရပါမယ္။ တဖက္မွာေတာ့ ေရွ႕တန္းေရာက္လူတန္းစားမွာ လူတန္းစားအသိနဲ႔ အင္အား-တက္ႂကြထက္သန္မႈတို႔ ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္ဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရးအရထိုင္းမႈိင္းျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလးကန္ပ်င္းတြဲ႕ျခင္းဆိုတဲ့ကာလေတြကို အသုံးခ်ရပါမယ္။ ေနာက္ တဖက္မွာေတာ့ ဒီအသုံးခ်တာရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ “အျမင့္ဆုံးရည္မွန္းခ်က္”ျဖစ္တဲ့ “အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကို လႊမ္းၿခံဳတဲ့” ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မ်ားရဲ႕ လုပ္ငန္းထူးလုပ္ငန္းျမတ္ေတြအတြက္ လက္ေတြ႕အေျဖေတြ ရွာေဖြေရးျဖစ္ရပါမယ္။ ဒီဟာနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး မာ့က္စ္ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္ႏွစ္ခ်က္ဟာ အလြန္အေရးပါလွပါတယ္။ တခ်က္က သူ႕ရဲ႕ “အဘိဓမၼာခၽြတ္ၿခဳံက်မႈ(Poverty of Philosophy)က်မ္း”ထဲမွာ ပါၿပီး ဒါဟာ ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစားရဲ႕စီးပြားေရးတိုက္ပြဲ၊ စီးပြားေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္ ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေၾကညာစာတမ္းထဲမွာ ပါဝင္ၿပီး ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားရဲ႕ တာဝန္လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ ပထမတခ်က္ကေတာ့ ဒီလိုပါ-

“အႀကီးစားစက္မႈလုပ္ငန္းက တဦးနဲ႔တဦးမသိၾကတဲ့လူေတြကို ေနရာတခုမွာ စုေပးလိုက္တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြား ေတြကို ၿပိဳင္ဆိုင္မႈက ခြဲျခားပစ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လုပ္ခေတြကို ထိန္းသိမ္းေရးဆိုတဲ့ သူတို႔ရဲ႕အလုပ္ရွင္ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဘုံအက်ိဳး စီးပြားဟာ သူတို႔ကို တြန္းလွန္ေရးဆိုတဲ့ တူညီတဲ့စဥ္းစားမႈမွာ စုစည္းေပးလိုက္တယ္။ စုစည္းမႈ- အစမေတာ့ သီးျခားစီ၊ ကိုယ့္အစုေလးေတြနဲ႔ကိုယ္ျဖစ္ေနတယ္။ ရင္ဆိုင္ေနရတာက အၿမဲတမ္းပဲ စုစည္းမႈရွိတဲ့အရင္း။ သူတုိ႔ (အလုပ္သမားေတြ)အဖို႔ အသင္းအပင္းရွိေရးဟာ လုပ္ခထက္ အေရးႀကီးလာပါတယ္။ ဒီတိုက္ပြဲမွာ-တကယ့္ ျပည္တြင္း စစ္မွာ- လာေတာ့မယ့္တိုက္ပြဲအတြက္ လိုအပ္တဲ့အင္အားစုေတြဟာ စုစည္းညီၫြတ္ၾက၊ ႀကီးထြားလာၾကပါတယ္။ ဒီအဆင့္ကိုေရာက္လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္အဖြဲ႕ အစည္းေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးလကၡဏာေဆာင္လာၾကပါေတာ့တယ္။ (မာ့က္စ္- အဘိဓမၼာခၽြတ္ၿခံဳက်မႈ။ ၁၈၄၇)

ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖို႔ ဒီမွာပဲ ေနာင္လာမယ့္ ဆယ္စုႏွစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအတြက္ စီးပြားေရးတိုက္ပြဲေတြအတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္နဲ႔ နည္းပရိ ယာယ္လမ္းစဥ္ကိုရၿပီ၊ ဒီၾကာရွည္တဲ့ကာလႀကီးအတြင္းမွာ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားဟာ “ေရာက္လာမယ့္”တိုက္ပြဲႀကီးအတြက္ ျပင္ဆင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီဟာကို မာ့က္စ္နဲ႔အိန္ဂယ္တို႔က ၫႊန္းဆိုခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသၽွအလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈဥပမာေတြနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဥပမာေတြထဲမွာ စက္မႈ“ဥစၥာပစၥည္း”က “ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားကိုဝယ္ယူဖို႔” ႀကိဳးစားတာ (အျပန္အလွန္ေပးစာ အတြဲ၁၊ ႏွာ၁၃၆)၊ သူတို႔ကို တိုက္ပြဲေတြကေန အာ႐ုံ လႊဲ ပစ္တာ၊ “အလုပ္သမားေတြကို ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္က်ေအာင္လုပ္တာ”၊ (အတြဲ ၂၊ ႏွာ၂၁၈)၊ ၿဗိတိသၽွအလုပ္သမားေတြ ဘယ္လို ဓနရွင္စိတ္ ေပါက္ကုန္တယ္ဆိုတာေတြ- “ဒီအားလုံးထဲမွာ ဓနရွင္အပီသဆုံးႏိုင္ငံက ဓနရွင္”ေတြဟာ ဓနရွင္လူတန္းစားနဲ႔အတူ ဓနရွင္မင္းဆိုးရာဇာေတြ (ခ်ားတစ္စ္ Chartists )၊ ဓနရွင္ပစၥည္းမဲ့ေတြ ရွိေနေစခ်င္ဟန္ တူတယ္လို႔ ဆိုတာ (၁၈၆၆၊ အတြဲ၃၊ ႏွာ ၃၀၅)၊ ေနာက္ၿပီး ၿဗိတိသၽွ အလုပ္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြ ဘယ္ကေနဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး “ျပတ္သားတဲ့ဓနရွင္လည္းမဟုတ္၊ အလုပ္သမားလည္း မဟုတ္တဲ့လူေတြ” ျဖစ္ကုန္ရတယ္ဆိုတာ (ဟိုး႐ုတ္ခ္ ကို ရည္ၫႊန္းခ်က္၊ အတြဲ ၄၊ ႏွာ၂၀၉)၊ ၿဗိတိသၽွရဲ႕ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားႏိုင္မႈေၾကာင့္ အဲဒီ လက္ဝါးႀကီးအုပ္မႈ တည္ရွိေနသေ႐ြ႕ “ၿဗိတိသၽွလုပ္သားေတြဟာတုတ္ တုတ္မွလႈပ္မွာ မဟုတ္ဘူး” (အတြဲ၄၊ ႏွာ ၄၃၃) ဆိုတာေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈႀကီးရဲ႕ တခုလုံးဆိုင္ရာလမ္းေၾကာင္း (ေနာက္ၿပီးရလာဒ္)နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စီးပြားေရးတိုက္ပြဲေတြရဲ႕နည္းပရိယာယ္ကို ဒီေနရာမွာအလြန္က်ယ္ျပန္႔၊ ၿခံဳငုံမိ၊ အႏုပဋိေလာမနည္းက်နဲ႔ တကယ္ ေတာ္လွန္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကေန နားလည္ယူထားတာျဖစ္ပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေၾကညာစာတမ္းဟာ ႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲနည္းပရိယာယ္လမ္းစဥ္အတြက္ အေျခခံက်တဲ့မာ့က္စ္ဝါဒမူေတြကို တင္ျပထားပါ တယ္။

“ကြန္ျမဴနစ္ေတြဟာ လတ္တေလာရည္မွန္းခ်က္ေတြရရွိေရးအတြက္နဲ႔ အလုပ္သမားလူတန္းစားရဲ႕ ကာလအလိုက္ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ရရွိေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိလႈပ္ရွားမႈမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ ဒီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ လက္ရွိနဲ႔ အနာဂတ္တို႔ကိုလည္း အာ႐ုံျပဳပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၁၈၄၈ခုႏွစ္တုန္းက မာ့က္စ္က ပိုလန္ႏိုင္ငံက“လယ္ယာေတာ္လွန္ေရး”ကို ေထာက္ခံခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ “၁၈၄၆ ခုႏွစ္မွာ ကရာကို (Krakow) ပုန္ကုန္မႈကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့တဲ့ပါတီျဖစ္ပါတယ္။ ” ၁
ဂ်ာမနီမွာေတာ့ မာ့က္စ္က ၁၈၄၈ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၈၄၉ ခုႏွစ္တို႔မွာ အလြန္အကၽြံေတာ္လွန္တဲ့ ဒီမိုကရက္ေတြကိုေထာက္ခံခဲ့ၿပီး နည္း ပရိယာယ္လမ္းစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူေျပာခဲ့တာကို ျပန္မ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ပါဘူး။ သူက ဂ်ာမန္ဓနရွင္လူတန္းစားကို “အစကတည္းက ျပည္သူေတြ အေပၚ သစၥာေဖာက္ေရးကို တိမ္းၫႊတ္တဲ့အင္အား (ဓနရွင္လူတန္းစားဟာ လယ္သမားနဲ႔ပူးေပါင္းမွသာ သူ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ ပါတယ္)ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေဟာင္းက အာဏာရကိုယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႔ေစ့စပ္တယ္”လို႔သေဘာထားထားပါတယ္။ ဒါဟာ ဂ်ာမနီဓနရွင္ဒီမိုကေရစီ ေတာ္လွန္ေရးကို မာ့က္စ္ရဲ႕သုံးသပ္ပုံျဖစ္ပါတယ္။ တိုက္ဆိုင္စြာပဲ ဒါဟာလႈပ္ရွားေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို ႐ုပ္ဝါဒအရခြဲျခမ္းစိပ္ျဖာတဲ့၊ ဒါ့အျပင္ ေနာက္ျပန္ဆြဲတာမဟုတ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့ ႐ုပ္ဝါဒျဖစ္ပါတယ္။

“ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈမရွိ၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ ယုံၾကည္မႈမရွိဘဲ အထက္ကို ျမည္တြန္ေတာက္တီး၊ ေအာက္ကိုေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ …. ကမၻာ့မုန္တိုင္းရဲ႕ေျခာက္လွန္႔မႈခံရ…. ဘယ္လိုအင္အားမွမရွိ၊ အရာရာကိုကူးခ်…. ကိုယ္ပ္ိုင္တီထြင္လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းမရွိ…. ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ သန္စြမ္းတဲ့လူေတြရဲ႕ လူငယ္ပီပီလႈပ္ရွားမႈေတြကို ပယ္ခ်ရမယ္လို႔ အေသသတ္မွတ္ထားတဲ့ ဦးေႏွာက္ မလႈပ္ရွား ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အျမင္ကပ္စရာလူအိုႀကီး ….”။ (အတြဲ၃၊ ႏွာ ၂၁၂)

ေနာက္ အႏွစ္၂၀ေလာက္အၾကာမွာ မာ့က္စ္က အိန္ဂယ္ဆီကိုေရးတဲ့စာတေစာင္မွာ (အျပန္အလွန္ေပးစာ အတြဲ၃။ ႏွာ၂၂၄) ၁၈၄၈ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရး႐ႈံးနိမ့္ရတာဟာ ဓနရွင္လူတန္းစားဟာ လြတ္လပ္စြာတိုက္ခိုက္ခြင့္ရမယ္ဆိုတဲ့ ေမၽွာ္မွန္းခ်က္ေလးတခုအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ ကၽြန္သေဘာက္ျပဳမႈကို လက္ခံလိုက္လို႔ျဖစ္တယ္လို႔ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ၁၈၄၈-၄၉ ခုႏွစ္ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ၿပီးဆုံးသြားတဲ့အခါမွာ မာ့က္စ္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ကစားဖို႔ ႀကိဳးစားတာမွန္သမၽွကို ဆန္႔က်င္ပါတယ္ (သူ႕က ရွက္ပါနဲ႔ဝီလစ္ခ္ တို႔ကို ျပန္တိုက္ခဲ့တာကို ၾကည့္ပါ)။ ကာလသစ္နဲ႔အညီ လုပ္ကိုင္ေရးကို တင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အမည္ခံ“ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့” နည္းေတြနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးအသစ္ေတြအတြက္ ျပင္ဆင္ေနခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းကို လုပ္ခ်င္တဲ့ မာ့က္စ္ရဲ႕ သေဘာထားကို သူ႕ရဲ႕ အေမွာင္ဆုံးကာလျဖစ္တဲ့ ေဖာက္ျပန္လွတဲ့ ၁၈၅၆ ခုႏွစ္က ဂ်ာမနီႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကို သုံးသပ္မႈမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္- “ဂ်ာမနီႏိုင္ငံရဲ႕ အေရးတခုလုံးဟာ ဒုတိယအႀကိမ္ လယ္သမားစစ္ပြဲရဲ႕ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳမႈနဲ႔ေပၚေပါက္တဲ့ ပစၥည္းမဲ့လူ တန္းစားေတာ္လွန္ေရးပဲ ျဖစ္မယ္ (အျပန္အလွန္ေပးစာ- အတြဲ၂၊ ႏွာ၁၀၈)။ ဂ်ာမနီက ဒီမိုကေရစီ(ဓနရွင္)ေတာ္လွန္ေရး မၿပီးဆုံးေသးခ်ိန္မွာ မာ့က္စ္ဟာ ပစၥည္းမဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ အတြက္ နည္းပရိယာယ္ေတြနဲ႔ လယ္သမားေတြရဲ႕ ဒီမိုကေရစီအင္အားတို႔အေပၚ အာ႐ုံစိုက္ခဲ့တယ္။ သူက လာဆားလ္ (Lasalle) ရဲ႕သေဘာထားဟာ “ပကတိဘာဝက်စြာေျပာရရင္ ပရပ္ရွားႏိုင္ငံအလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈကို သစၥာေဖာက္တာျဖစ္တယ္ (အတြဲ၃၊ ႏွာ ၂၁၀)။ အေၾကာင္းက လာဆားလ္ဟာ ဂ်န္ကာေတြနဲ႔ ပရပ္ရွားအမ်ိဳးသားေရးဝါဒတို႔ကို လက္ခံခဲ့လို႔ ျဖစ္တယ္လုိ ့ယူဆပါတယ္။

၁၈၆၅ ခုႏွစ္မွာ အိန္ဂယ္က“လယ္ယာအဓိကလုပ္တဲ့ႏိုင္ငံတခုမွာ စက္မႈပစၥည္းမဲ့အမည္ခံၿပီး ဓနရွင္ေတြကိုတိုက္တာ၊ ပေဒသ ရာဇ္မင္းစိုး ရာဇာႀကီးေတြရဲ႕ေအာက္မွာ ဘာသာေရးနည္းနဲ႔ပါ ေသြးစုပ္ခံေနရတဲ့ ေက်းလက္ပစၥည္းမဲ့ေတြအေၾကာင္း တခြန္းမွမေျပာရင္ ဒါဟာ သူရဲေဘာေၾကာင္တာပဲ”လို႔ မာ့က္စ္နဲ႔ သူရဲ႕သတင္းစာကို ေၾကညာခ်က္မထုတ္ျပန္မီမွာ ေရးခဲ့ပါတယ္။ (အတြဲ၃၊ ႏွာ ၂၁၇)

၁၈၆၄ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၈၇၀ ခုႏွစ္အၾကား ဓနရွင္ဒီမိုကရက္တစ္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ခံစားတဲ့ကာလၿပီးဆုံးတဲ့အခ်ိန္၊ ပရပ္ရွားနဲ႔ ဩစႀတီးယားက ေသြးစုပ္သူလူတန္းစားေတြက အထက္စီးကေန အဲဒီေတာ္လွန္ေရးကို တနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ အၿပီး သတ္ေအာင္ လုံးပန္းေနၾက ခ်ိန္မွာ မာ့က္စ္ဟာ ဘစၥမတ္နဲ႔ ပလူးေနတဲ့ လာဆားလ္ကို ထိုးႏွက္႐ုံမက “ဩစႀတီးယားဘက္လိုက္ဝါဒထဲကိုေလၽွာက်နဲ႔ သီးျခားလကၡဏာ ဝါဒကို ကာ ကြယ္တဲ့ လစ္ဘ္နက္ကိုလည္း ျပဳျပင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ မာ့က္စ္က ဘစၥမတ္ကိုေရာ ဩစႀတီးယားဘက္လိုက္ဝါဒကိုပါ မၫႇာမတာတိုက္ခိုက္တဲ့၊ “ေအာင္ပြဲရ”ပရပ္ရွားဂ်န္ကာေတြကိုသာမက ပရပ္ရွားေတြရဲ႕ စစ္ေရးေအာင္ျမင္မႈေတြက ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ အေျခအေနေတြကိုပါ ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ဖို႔ ေတာ္လွန္တဲ့ နည္းပရိယာယ္ေတြ ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္ (အျပန္အလွန္ေပးစာ- အတြဲ၃၊ ႏွာ ၁၃၄။ ၁၃၆၊ ၁၄၇၊ ၁၇၉၊၂၀၄၊ ၂၁၀၊ ၂၁၅၊ ၄၁၈၊ ၄၃၇၊ ၄၄၀-၄၄၁)။

၁၈၇၀ခုႏွစ္။ စက္တင္ဘာလ ၉ရက္ေန႔က မာ့က္စ္ရဲ႕နာမည္ေက်ာ္ အင္တာေနရွင္နယ္အတြက္ေျပာတဲ့ မိန္႔ခြန္းမွာ သူက ျပင္သစ္ ပစၥည္းမဲ့ လူတန္းစားကို အခ်ိန္မတိုင္ဘဲ အုံႂကြမႈမလုပ္ဖို႔ သတိေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း အုံႂကြမႈႀကီးေပၚေပါက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ မာ့က္စ္ဟာ “မိုးေကာင္းကင္”ကို တဟုန္ထိုး ထိုးစစ္ဆင္ၾကတဲ့ လူထုေတြရဲ႕ ေတာ္လွန္တဲ့လုပ္ရပ္ကို တက္ႂကြစြာ ေထာမနာျပဳခဲ့ပါတယ္ (မာ့က္စ္ရဲ႕ ကူဂဲလ္မန္းဆီ ေပးစာ)။

အႏုဋိေလာမ႐ုပ္ဝါဒ႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ရင္ အဲဒီအေနအထားမွာ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရပ္ ႐ႈံးနိမ့္သြားတာဟာ တျခားကိစၥ အမ်ားအျပား မွာလိုပဲ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားတိုက္ပြဲရဲ႕ အေထြေထြလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ရလဒ္မွာ ရရွိၿပီးသားအေနအထားကို စြန္႔လႊတ္လိုက္တာ၊ တိုက္ပြဲမတိုက္ဘဲ လက္နက္ခ်လိုက္တာတို႔နဲ႔စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ေျပာရမွာပါ။ အဲဒီလို လက္နက္ခ်မႈဟာ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားကို စိတ္ဓာတ္ က်ေစၿပီး တက္ႂကြမႈကို အားေလ်ာ့ေစမွာပါ။ ႏိုင္ငံေရးထိုင္းမႈိင္းၿပီး ဓနရွင္လူတန္းစားရဲ႕ တရားဝင္တည္ရွိမႈ လႊမ္းမိုးေနခ်ိန္မွာ ဥပေဒတြင္း နည္းနာေတြ အသုံးျပဳေရးကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္တဲ့မာ့က္စ္က ၁၈၇၇နဲ႔၁၈၇၈ ခုႏွစ္တို႔မွာ ဆိုရွယ္လစ္ ဆန္႔က်င္ေရးဥပေဒနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မို႔စ္ရဲ႕ “ေတာ္လွန္ေရးစကားေတြ”ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ျပတ္သားခိုင္မာမႈနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓတ္မရွိတဲ့၊ ဆိုရွယ္လစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ဥပေဒ ေပၚထြက္လာရာမွာ ဥပေဒျပင္ပ တိုက္ပြဲဆင္ႏႊဲဖို႔အသင့္မျဖစ္တဲ့ ဆိုရွယ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကိုလည္း ပိုခ်င္သာ ပိုမယ္၊ အဲဒီထက္ မေလ်ာ့တဲ့ ျပင္းထန္ မႈနဲ႔ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္
၁။ ။ ဒီေနရာမွာ ဆိုလိုတာက ၁၈၁၅ခုႏွစ္ဆီတုန္းက ဩစႀတီးယား၊ ပရပ္ရွားနဲ႔ ႐ုရွားႏိုင္ငံတို႔ရဲ႕ ပူးတြဲခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာေနရတဲ့ ကရာကိုသမၼတႏိုင္ငံက အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအုံႂကြမႈကို ဆိုလိုတာပါ။ ပုန္ကန္သူေတြဟာ အမ်ိဳးသားအစိုးရတည္ေထာင္တဲ့ အေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး ပေဒသရာဇ္ဝန္ေဆာင္မႈေတြကို ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္းနဲ႔ လယ္သမားေတြကို အခမဲ့လယ္ေတြေပးမယ့္အေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း ေၾကညာ ခဲ့ပါတယ္။ တျခားေၾကညာခ်က္ေတြမွာေတာ့ လစာျမင့္တဲ့ အမ်ိဳးသားစက္႐ုံမ်ား တည္ေထာင္ေၾကာင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံသားေတြအားလုံး တန္းတူမႈကို ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မၾကာခင္မွာပဲ ဒီအုံႂကြမႈဟာ ေခ်မႈန္းျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *