သဲကုန္း လယ္သမား သပိတ္စခန္း အၾကမ္းဖက္ ၿဖဳိခြဲခံလုိက္ရျပန္ၿပီ။
မအူပင္ မလက္တုိေက်းရြာအုပ္စုတြင္ လယ္သူမအမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ ေသြးထြက္သံယုိ ရုိက္ႏွက္ႏွိမ္နင္းမႈ၊ လက္ပံေတာင္းတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေနၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား မီးေလာင္ဗုံးျဖင့္ ရက္စက္စြာ ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္းမႈ၊ သဃၤန္းကြ်န္း- မိေက်ာင္းကန္မွာ လက္မရြံ႕ရွပ္နက္တပ္သားမ်ားျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ ရုိက္ႏွက္ဖယ္ရွားမႈ၊ မုိးထိမုိးမိ အလုပ္သမား ဆႏၵျပပြဲကုိ နည္းမ်ဳိးစုံသုံးၿပီး ဖယ္ရွားမႈ၊ သမီးကေလးေက်းရြာ ျပည္သူ႕အုိးအိမ္အား စစ္တပ္မွ မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ ဘူဒုိဇာႏွင့္ ျဖဳိလွဲျခင္း စေသာ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ား။ ယခု သဲကုန္း လယ္သမားသပိတ္စခန္းအား အၾကမ္းဖက္မႈ စသည္တုိ႕ကုိ အစုိးရအာဏာပုိင္မ်ားက က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္။ ျပည္သူ႕လယ္ယာေျမ၊ အုိးအိမ္ပုိင္ဆုိင္မႈႏွင့္ အသက္စည္းစိမ္ လုံၿခဳံမႈ တေန႕တျခား ပုိမုိကင္းမဲ့လာၿပီ။
ဗမာျပည္မွာ လယ္သမားႏွင့္ ျပည္သူေတြ၏ လယ္ယာေျမမ်ားကုိ စစ္အာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္ ခရုိနီမ်ားက မတရားလုယူသိမ္းပုိက္လာခဲ့ၾကတာ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဗမာျပည္၏ လယ္ယာေျမအေတာ္မ်ားမ်ား စစ္အာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္ ခရုိနီမ်ား လက္သုိ႕ ေရာက္ကုန္ၿပီ။
ထုိ႕ေၾကာင့္ စစ္အာဏာပုိင္မ်ား၏ မတရားမႈမ်ားကုိ ႏွစ္ကာလ ရွည္ၾကာစြာ ခံစားလာၾကရေသာ ဗမာျပည္တဝန္းမွ လယ္သမားမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ား၏ တရားေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား၊ ဆႏၵျပ ထုတ္ေဖာ္မႈမ်ား၊ သပိတ္တုိက္ပြဲဝင္မႈမ်ား၊ ထြန္တုံးတုိက္ပြဲမ်ား လႈိင္းလုံး တလုံးၿပီးတလုံး ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ ေပၚလာသည္။ ယေန႕အထိလည္း ေတာင္းဆုိေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ေတာင္းဆုိခ်က္မွ် တရားမွ်တေသာ လုံေလာက္သည့္ ေျဖရွင္းေပးမႈ၊ ျဖည့္ဆည္းေပးမႈတုိ႕ မရခဲ့။ ၎အစား အလုပ္သမား လယ္သမားတုိ႕၏ တရားမွ်တ မွန္ကန္ေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားအား အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းမႈမ်ားႏွင့္ တုံ႕ျပန္လာၾကသည္။ လယ္သမားမ်ားအား လယ္ယာေျမမွ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္ၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကသည္။ ျပည္သူတုိ႕အား ၎တုိ႕၏ အုိးအိမ္တည္ရွိရာ ေျမမွ အၾကမ္းဖက္ၿပီး ေမာင္းထုတ္ၾကသည္။ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲဖြယ္ ျပည္သူ႕ဘဝ ဒုကၡမ်ားကုိ ယေန႕ဗမာျပည္အႏွံ႕အျပား စိတ္မခ်မ္းဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရၿပီ။
အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ားအား လက္နက္ကုိင္အင္အားျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္ျခင္းသည္ ျပည္သူလူထု၏ ရပုိင္ခြင့္ဆုိင္ရာ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးမ်ား၊ ဘဝႏွင့္ အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္ လုံၿခဳံမႈဆုိင္ရာ ဒီမုိကေရစီအခြင့္အေရးမ်ားကုိ ရုိက္ခ်ဳိးလုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ကြ်န္းေတာ တေတာအား သစ္သင္းရာတြင္ သင္းသတ္သည့္ အလုပ္ကုိ လုပ္ၾကရသည္။ ကုိယ္သတ္ခ်င္ေသာ ကြ်န္းပင္၏ခါးကုိ ခြန္ဆုိေသာ လက္နက္ျဖင့္ ပင္စည္ တပတ္ျပည့္ေအာင္ ေပါက္ရသည္။ တပတ္ျပည့္လွ်င္ ကြ်န္းပင္ေသၿပီ။ မလွဲရေသးသျဖင့္ ေျမေပၚမွာ မားမားမတ္မတ္ ဟန္သာ ရွိေနေပမယ့္ တကယ္က အပင္မွာ ရွင္သန္မႈမရွိေတာ့။ တစတစ ခန္းေျခာက္သြားေတာ့သည္။
ဗမာျပည္တြင္ ဒီမုိကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ဟန္ျပဟစ္ေၾကြးရင္း ဒီမုိကေရစီကုိ သင္းသတ္ေနၾကေလၿပီ။
တုိင္းျပည္၏ အဓိကက်ေသာ လူတန္းစားမ်ားျဖစ္သည့္ အေျခခံအလုပ္သမား လယ္သမားတုိ႕၏ ဒီမုိကေရစီကုိ အၾကမ္းဖက္ရုိက္ခ်ဳိးခံေနရေသာ အေျခအေနတြင္ ဒီမုိကေရစီဆုိေသာ အလင္းေရာင္ကေလးကုိ ေမွ်ာ္လင့္၍ ရႏုိင္ပါဦးမည္လား။
ဗမာျပည္တြင္ လြတ္လပ္ေရးရကာစမွာပင္ ဖဆပလ အစုိးရက ဒီမုိကေရစီကုိ လက္နက္နဲ႕ ဖိႏွိပ္တာ စတင္လုပ္ခဲ့သည္။ ဆုိရွယ္လစ္ဝန္ႀကီးတဦး၏ မီးခြက္မႈတ္သတင္းကုိ ေဖာ္ျပမိသည့္အတြက္ ထုိသုိ႕ေဖာ္ျပေသာ သတင္းစာတုိက္မ်ားကုိ ဆုိရွယ္လစ္ေတြက သူတုိ႕ဗုိလ္ေတြ လက္မရြံ႕ လူမုိက္ေတြနဲ႕ သတင္းစာတုိက္ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးသည္။ စာစီခုံေတြကုိ ရုိက္ခ်ဳိးသည္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၏ ျပည္သူ႕ ဟစ္တုိင္သတင္းစာက စာစီခုံေတြကုိ ရုိက္ခ်ဳိး၊ ခဲစာလုံးေတြကုိ ထုရုိက္ပစ္ခဲ့ၾကသည္။ ေရွ႕ေဆာင္သတင္းစာတုိက္ကုိလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည္။ ကြန္ျမဴနစ္သတင္းစာတုိက္မွာေတာ့ မိမိအင္အားေတြ အသင့္စုထားၿပီး လာဖ်က္ရင္ ျပန္ခ်မယ္လုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္ထားေတာ့ မလာရဲ။ ထုိမွ အစျပဳကာ မုိးေခါင္လြန္း၍ အခြန္မေပးႏုိင္ေသာ လယ္သမားမ်ား၊ ငတ္လြန္းသျဖင့္ ဆန္လုပြဲ၊ ဂုိေဒါင္ေဖာက္ပြဲဆင္ႏႊဲၾကေသာ လယ္သမားမ်ားအား တဆင့္တုိး ဖိႏွိပ္လာသည္။ အလုပ္သမား သပိတ္မ်ား အၿဖဳိခြဲခံခဲ့ရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ရဲေဘာ္မ်ားကုိလည္း ေခ်ာင္းေျမာင္းသတ္ျဖတ္မႈ၊ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား လုပ္သျဖင့္ မၾကာခဏ ေသဆုံးေနရသည္။ ပါတီရဲေဘာ္မ်ားက က်ဆုံးသူ အေလာင္းကုိ ထမ္းကာ လူထုထံ တုိင္တည္ပြဲမ်ား လုပ္ၾကရသည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္မ်ားကုိ တျပည္လုံးအႏွံ႕ ဖမ္းဆီးမႈမ်ား လုပ္လာရာ ပါတီဝင္တဝက္ေလာက္သာ လြတ္လာခဲ့သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အုပ္စုိးသူမ်ားက ဒီမုိကေရစီကုိ လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္လာသည့္အခါ အုပ္စုိးခံမ်ားအေနျဖင့္ လက္နက္ျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ခုခံေတာ္လွန္ျခင္းသည္ တရားသည္ဆုိေသာ အယူအဆကုိ ကုိင္စြဲၿပီး မလႊဲမေရွာင္သာ ခုခံေတာ္လွန္ၾကရသည္။ ဤသုိ႕ျဖင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႕တြင္ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးစတင္ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစုိးရက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအမည္ႏွင့္ အာဏာသိမ္းၿပီး တက္လာသည့္အခါတြင္လည္း ပြဲဦးထြက္မွာပင္ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္ၿပီး ဒီမုိကေရစီကုိ စတင္သင္းသတ္လုိက္ျပန္သည္။ ဇူလုိင္ (၇) ရက္တြင္ ေက်ာင္းသား ရာေက်ာ္ လက္နက္ျဖင့္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢအေဆာက္အဦးကုိ မုိင္းခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ဘူဒုိဇာျဖင့္ ေျမလွန္ခဲ့သည္။ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ေနဝင္းက လက္နက္မဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားကုိ ဓားဓားခ်င္း လွံလွံခ်င္း ဆုိၿပီး စိန္ေခၚခဲ့သည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဝျဖဳိးႀကီးထြားေနခဲ့သည့္ ကာလတေလွ်ာက္လုံး သင္းသတ္ခံခဲ့ရေသာ ဒီမုိကေရစီသစ္ပင္ႀကီးမွာ ဖူးပြင့္ေဝဆာ ရွင္သန္ႏုိင္ျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ညွဳိးေလ်ာ္ခန္းေျခာက္သြားခဲ့ရသည္။
ယေန႕ ဦးသိန္းစိန္ စစ္အစုိးရက ဒီမုိကေရစီကုိ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွပ္မႈမ်ားျပဳလုပ္ရာတြင္ ယခင္အစုိးရမ်ားႏွင့္ သြားတူေနသည္မ်ားရွိသည္။ ဖဆပလ အစုိးရက ဒီမုိကေရစီကုိ လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ဖိႏွိပ္ရုံမက အၾကမ္းဖက္ လူမုိက္လူရမ္းကားမ်ားကုိလည္း အသုံးျပဳခဲ့သည့္နည္းလမ္းအတုိင္း ဦးသိန္းစိန္အစုိးရကလည္း ဆက္ခံက်င့္သုံးေနသည္။ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက တပန္းသာသည့္အခ်က္မွာ စြမ္းအားရွင္လုိ လူမုိက္အသင္းအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ရွပ္နက္တပ္သားမ်ား၊ လူထုတုိက္ပြဲႏွိမ္နင္းေရးအဖြဲ႕မ်ားကုိ ေလ့က်င့္ေမြးျမဴထားႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႕ဘဏၰာေငြျဖင့္ ဝယ္ယူထားေသာ ဘူဒုိဇာမ်ားကုိ ဒီမုိကေရစီဖိႏွိပ္ေရးယႏၱရားအျဖစ္ အသုံးျပဳရာတြင္မူ ဗုိလ္ေနဝင္း စစ္အစုိးရႏွင့္ သြားတူသည္။ လက္ပံေတာင္းႏွင့္ သမီးကေလးေက်းရြာမ်ားတြင္ ဘူဒုိဇာမ်ား၊ လမ္းၾကိတ္စက္မ်ားကုိ ျပည္သူလူထု ဖိႏွိပ္ေရးယႏၱရားအျဖစ္ အသုံးခ်ခဲ့သည္။ မုိင္းဗုံးမ်ား၊ မီးေလာင္ဗုံးမ်ား၊ ေသနတ္လက္နက္မ်ားျဖင့္ ျပည္သူမ်ား ေက်ာင္းသားမ်ားအား ၿဖဳိခြင္းရာတြင္မူ ဦးေနဝင္းအစုိးရျဖစ္ျဖစ္ ဦးသိန္းစိန္အစုိးရျဖစ္ျဖစ္ စစ္အစုိးရ၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အၾကမ္းဖက္စရုိက္လကၡဏာ တူညီစြာ ေဖာ္ျပၾကသည္။
ဤသုိ႕ျဖင့္ အုပ္စုိးသူလူတန္းစားသည္ တေန႕ထက္တေန႕ ပုိမုိ ရုိင္းပ်ၾကမမ္းတမ္းစြာျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈမ်ား တုိး၍ တုိး၍ လုပ္လာေနသည္။
ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၊ အလုပ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ မတရားမႈမ်ားကုိ ေခါင္းငုံ႕ခံသြားလုိ႕လည္း မျဖစ္။ အရႈံးေပးလုိ႕ မျဖစ္။ တုိက္ပြဲဝင္စိတ္ဓာတ္ အညြန္႕က်ဳိးမသြားေစဖုိ႕ လုိသည္။ မိမိတုိ႕၏ ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရး၊ မိမိတုိ႕၏ ဘဝကံၾကမၼာ၊ မိတုိ႕၏ အသိမ္းပုိက္ခံ လယ္ယာေျမမ်ား ျပန္လည္ ရရွိေရးအတြက္ တရားနည္းလမ္းက်ေသာ ေတာင္းဆုိမႈမ်ား၊ တုိက္ပြဲဝင္မႈမ်ားကုိ ဇြဲနဘဲျဖင့္ ဆက္လက္ဆင္ႏႊဲသြားဖုိ႕သာလွ်င္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။
တုိက္ပြဲဝင္ရာတြင္ အေၾကာင္းအက်ဳိး ခုိင္လုံစြာ တင္ျပေတာင္းဆုိၾကဖုိ႕ လုိသည္။ အကန္႕အသတ္ရွိေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္ႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ထားဖုိ႕လုိသည္။ မိမိတုိ႕၏ နစ္နာခ်က္မ်ား ျပန္လည္ရရွိႏုိင္ေအာင္ အမွန္တကယ္ အက်ဳိးအျမတ္ရရွိေစႏုိင္ေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ား ျဖစ္ဖုိ႕ လုိသည္။ အက်ဳိးအျမတ္ အမွန္တကယ္ ရရွိေစမည့္ နည္းလမ္းမ်ားကုိ တဆင့္တုိး ရွာေဖြသင့္သည္။
တျပည္လုံး ေနရာအႏွံ႕ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမားတုိ႕၏ ေတာင္းဆုိတုိက္ပြဲဝင္မႈမ်ား တခုၿပီး တခု ေပၚထြက္လာေနေသာ္လည္း ျပန္႕က်ဲေနသည္။ မိမိတုိ႕၏ တူညီေသာ ဘဝ၊ တူညီေသာ နစ္နာမႈမ်ားအတြက္ တူညီေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္ႏွင့္ အင္အားစုစည္းမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္ ႀကဳိးပမ္းသြားသင့္သည္။ တုိက္ပြဲတခုႏွင့္တခု ခ်ိတ္ဆက္မိေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႕လုိသည္၊ အျပန္အလွန္ ေထာက္ခံအားေပးၾကဖုိ႕လုိသည္။ အလုပ္သမားသမဂၢအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ လယ္သမားသမဂၢအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မ်ား စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းထူေထာင္ၿပီး အလုပ္သမားထုအေရး၊ လယ္သမားထုအေရးမ်ားကုိ တလုံးတစည္းတည္း ေတာင္းဆုိကာ ပုိမုိထိေရာက္ေသာ ရလဒ္မ်ား ရရွိႏုိင္ေအာင္ အေလးထားေဆာင္ရြက္သြားသင့္ပါသည္။
မိမိတုိ႕၏ တရားမွ်တေသာ ေတာင္းဆုိမႈမ်ားကုိ တျပည္လုံးရွိ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ျပည္သူလူထုႀကီးက စာနာေထာက္ခံလာေစရန္အတြက္လည္း မီဒီယာလမ္းေၾကာင္းအပါအဝင္ နည္းနာအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္တင္ျပသြားဖုိ႕လုိပါသည္။ စိတ္မခ်မ္းသာဖြယ္ အမွန္တကယ္အတိဒုကၡ ေရာက္ေနၾကေသာ အလုပ္သမား လယ္သမား ျပည္သူလူထုမ်ားကုိ တျပည္လုံးရွိ က်ယ္ျပန္႕ေသာ ျပည္သူလူထုႀကီးက စာနာနားလည္ကာ ၎တုိ႕၏ တရားမွ်တေသာ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကုိ ပုိမုိၿပီး ေထာက္ခံလာၾကမွာ၊ ဝုိင္းဝန္းလာၾကမွာလည္း ေသခ်ာပါသည္။
တရားရွိလွ်င္ ကူသူမ်ားပါသည္။