ေဖေဖရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးစဥ္မ်ား
လွေက်ာ္ေဇာ
အေရးေတာ္ပုံ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၂) အမွတ္ ၇ ေဆာင္းပါး
ေဖေဖရဲ႕ျပည္တြင္းေျမေပၚႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအျဖစ္လုပ္ေဆာင္မႈေတြထဲမွာ အေက်ာ္ၾကားဆုံးနဲ႔ အထိေရာက္ဆုံးလုပ္ငန္းကေတာ့ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရးလုပ္ငန္းပါပဲ။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္လည္း ဒီလႈပ္ရွားမႈကာလေတြအတြင္း လူေရာစိတ္ပါအေတာ္ပင္ပန္းရေပမယ့္ ေပ်ာ္ေတာ့ေပ်ာ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူး ပါတယ္။
ေဖေဖက ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ေလာက္က စၿပီး ဆရာႀကီးမႈိင္းရဲ႕-ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရွစ္ဦးေကာ္မတီနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး စတင္လႈပ္ရွားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၅၈-ေအာက္တိုဘာမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕(စစ္အာဏာသိမ္း)အိမ္ေစာင့္အစိုးရေပၚေပါက္လာၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြခက္ခဲလာတဲ့အတြက္ အဲဒီ ရွစ္ဦး ေကာ္မတီကိုဖ်က္သိမ္းလိုက္ရပါတယ္။ ၁၉၆ဝခုႏွစ္-ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားအၿပီး ဦးႏုရဲ႕သန္႔ရွင္းအစိုးရတက္လာၿပီးမွ ေဖေဖတို႔ျပန္ၿပီး လႈပ္ရွားႏိုင္ ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီကာလမွာ ဆရာႀကီးမႈိင္း မ်က္စိ္တိမ္ခြဲဖို႔ အေရွ႕ဂ်ာမနီကိုသြားခဲ့ရၿပီး ျပန္လာေတာ့လည္း အသက္အရြယ္အရ သိပ္မလႈပ္ရွား ႏိုင္ေတာ့လို႔ ေဖေဖနဲ႔ တျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားပဲဒိုင္ခံလုပ္ေဆာင္ၾကရပါေတာ့တယ္။
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကိုယ္တိုင္လည္း ျပည္တြင္းစစ္ရွည္ၾကာေလ-စစ္တပ္ဩဇာႀကီးေလ ျဖစ္မွန္းသိလို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းဘက္ လွည့္လာပါတယ္။ ဦးႏုက ပါလီမန္မွာေပးတဲ့ မိန္႔ခြန္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ကမ္းလွမ္းခ်က္အသစ္ေတြ ပါလာလို႔ ေဖေဖတို႔က ဒါကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ဖြဲ႕ဖို႔ ျပင္ဆင္လႈပ္ရွားပါေတာ့တယ္။
အဲသလိုျပင္ဆင္ေနစဥ္မွာပဲ တျခားအမ်ိဳးသားေရးျပႆနာတရပ္ ေပၚလာပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ေနာက္တႀကိမ္ တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈကို တိုက္တဲ့ မဲေခါင္စစ္ဆင္ေရးအတြင္း အေမရိကန္အကူအညီ အေထာက္အပံ့မ်ားကို သိမ္းဆည္းမိတဲ့ကိစၥ၊ ေလတပ္က ေလသူရဲ ဗိုလ္ပီတာက်ဆုံးတဲ့ကိစၥ စတာေတြေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအၾကား-အေမရိကန္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ေပၚေပါက္လာၿပီး အေမရိကန္ သံ႐ုံးေရွ႕ ဆႏၵျပမႈမ်ားလည္း ေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီလူထုလႈပ္ရွားမႈကို အေျခခံၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ေက်ာင္းသား အဖြဲ႕အစည္းမ်ားဟာ ၁၉၆၁- ေဖေဖာ္ဝါရီ(၂၇)ရက္ေန႔မွာ စု႐ုံးတိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး “ဗမာျပည္တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ိဴးသားေကာ္မတီႀကီး” ကိုဖြဲ႕စည္းၾကၿပီး ေဖေဖကို ဥကၠ႒ အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္လိုက္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕မွာအလႊာစုံက ပုဂၢိလ္စုံပါဝင္တာျဖစ္လို႔ စာေရးဆရာ၊ ဂီတစာဆို၊ သတင္းစာဆရာ၊ အမ်ိဴးသမီး ေခါင္းေဆာင္၊ ေရွ႕ေန၊ ရဟန္းသံဃာ …. စသျဖင့္ အေတာ့္ကို စုံလင္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းဟာ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးအေျခခံျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းအတြက္လည္း အေထာက္အကူျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႕ရဲ႕႐ုံးကို ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ စမ္းေခ်ာင္း ဆီဆုံလမ္း(၃၆)မွာ ထားလိုက္ပါတယ္။
တခါ ၁၉၆၁-မတ္လ(၉)ရက္ေန႔မွာ-ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး-ဒုတိယအဖြဲ႕ကိုဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ဆရာႀကီးမႈိင္းကဥကၠ႒-ေဖေဖက ဒုဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆရာႀကီးမႈိင္းဟာ အဲဒီအခ်ိန္ အသက္(၈၀) ေက်ာ္ၿပီး၊ က်န္းမာေရးကလည္း အေတာ္ခ်ဴခ်ာလာၿပီျဖစ္လို႔ အဲဒီျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕ရဲ႕႐ုံးကိုလည္း ကၽြန္မတို႔ ဆီဆုံလမ္းအိမ္မွာပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့-အဲဒီအဖြဲ႕(၂)ဖြဲ႕လုံးရဲ႕လုပ္ငန္းရပ္ဆိုင္ရာအေျခခံမ်ားမွာေရာ၊ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ေနၾကသူမ်ားေရာ-အတူတူနီးပါးေလာက္ရွိေနလို႔ ေနာက္ပိုင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ တဖြဲ႕တည္းလိုပဲ သေဘာထားၿပီးလႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကတယ္လို႔ ေဖေဖကသူရဲ႕ စာအုပ္မွာေရးထားပါတယ္။
၁၉၆၁-ႏွစ္ဆန္းပိုင္း(ေဖေဖာ္ဝါရီ)ကစလို႔ ေဖေဖတို႔တေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရပ္ကြက္ အသီးသီး ကိုေရာ နယ္အသီးသီးကိုေရာ မရပ္မနား သြားလာၿပီး စည္း႐ုံးေဟာေျပာၾက ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ခြဲေတြ ဖြဲ႕ေပးၾကနဲ႔ လႈပ္ရွားၾကတာ ၁၉၆၂ မတ္လ ၁ ရက္ေန႔ည အထိပါပဲ။ (ေနာက္တေန႔ မတ္လ ၂ ရက္ညေန႔ည အ႐ုဏ္တက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတဲ့ ျဖစ္ရပ္ဆိုးႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။)
နယ္ၿမိဳ႕ေတြကဖိတ္ရာမွာ ပထမဆုံးကေတာ့ ျမစ္ကၽြန္းေပၚေဒသ(ပုသိမ္ခ႐ိုင္)ကပါ။ ပုသိမ္၊ မအူပင္၊က်ိဳက္လတ္၊ ဖ်ာပုံ၊ ဘိုကေလး၊ ဇလြန္စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား၊ ပဲခူးတိုင္းအတြင္းက ပဲခူး၊ ျပည္၊ ေပါင္းတည္၊ ေရႊေတာင္၊ ႀကိဳ႕ပင္ေကာက္၊ မင္းလွ၊ လက္ပံတန္း၊ သာယာဝတီ စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား၊ မႏၲေလးတိုင္း အတြင္းက မႏၲေလး၊ ေက်ာက္ဆည္၊ ျမင္းၿခံ၊ သာစည္၊ ေပ်ာ္ဘြယ္၊ ရမည္းသင္း- စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား၊၊ တနသၤာရီဘက္မွ ေမာ္လၿမိဳင္၊ ထားဝယ္၊ ၿမိတ္ စတဲ့ၿမိဳ႕မ်ား ဗမာျပည္အႏွံ႔ ေဖေဖတို႔ သြားခဲ့ၾကရပါတယ္။
ေဖေဖတို႔ရဲ႕ည လူထုတရားေဟာပြဲေတြဟာ တခါတရံ လူထုဆႏၵျပပြဲႀကီးေတြလို ျဖစ္သြားတတ္ၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြအၿပီး ေႂကြးေၾကာ္သံေတြတိုင္ၾက သီခ်င္းေတြဆိုၾကနဲ႔ အေတာ္စည္ကားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ရန္ကုန္မွာျပဳလုပ္တဲ့ပြဲေတြမွာပါ။ အဆိုေတာ္၊ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား၊ ဒါ႐ိုက္တာနဲ႔ စာေရးဆရာ လည္းျဖစ္တဲ့ (ဦး)ျမတ္ေလးဦးစီးၿပီး တီးဝိုင္းအဖြဲ႕ေတြပါ-ပါတတ္ပါတယ္။ နယ္ၿမိဳ႕ေတြကလည္း ကမ္းလုံးၫႊတ္ ၿမိဳ႕လုံးကၽြတ္ႀကိဳဆိုၾကၿပီး ေဖေဖတို႔ကို ၿမိဳ႕လယ္ လမ္းမတေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္ခိုင္းၿပီး အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ ႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္။
ေဖေဖကအဲသလို ခရီးမ်ိဳးေတြမွာ-အႏွစ္သက္ဆုံး အလုပ္တခု(ဝါ)အခ်ိန္တခ်ိန္ရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါ တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ….ေဖေဖတို႔ ညပိုင္း ေဟာေျပာပြဲမ်ား ၿပီးသြာရင္ တခ်ိဳ႕႐ြာေတြက လာၾကရတဲ့သူမ်ားဟာ မျပန္ၾကဘဲ ေဖေဖတို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆုံခြင့္ေတာင္းၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အခက္အခဲျပႆနာမ်ားကို တင္ျပ ေျပာဆိုတတ္ၾကပါတယ္။ တခါတရံ မိုးေတာင္လင္းသြားတတ္တယ္ ….တဲ့။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္ မေတာ္မတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြ လည္း ပါသတဲ့။
အဲဒီလို ေဆြးေႏြးပြဲေလးေတြအေၾကာင္းေဖေဖကသူစာအုပ္ထဲမွာေရးထားပုံေလးၾကည့္ပါဦး။
“ကၽြန္ေတာ္သည္ ဤညပိုင္း ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားကို အလြန္ပင္ သေဘာက်ခဲ့ပါသည္။ နယ္ျပည္သူလူထု ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ ရင္းႏွီးစြာ နီးကပ္စြာ ေတြ႕ဆုံထိေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ဤလိုမ်ိဳး ျပည္သူလူထု၏ ယုံၾကည္ရင္းႏွီးမႈအျပည့္ျဖင့္ မိမိအား သူတို႔စိတ္ဆႏၵခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ဟေျပာ ဆိုျခင္း ခံရေသာ မည္သည့္ မ်ိဳးခ်စ္ျပည္ခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မဆို ထိုျပည္သူလူထုႀကီးကို ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ျခင္းလည္း မရွိ၊ သူတို႔၏ဆင္းရဲဒုကၡကိုေျဖရွင္းေပးလိုစိတ္ စာနာစိတ္ကိုလည္း ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုျပည္သူမ်ား အတြက္ ဘာပဲေပးဆပ္ရေပးဆပ္ရ ေပးဆပ္ခ်င္သည့္ သႏၷိ႒ာန္မွာ ပိုမိုခိုင္မာလာပါ ေတာ့သည္။ ျပည္သူလူထုသည္ ဤမၽွပင္ အစြမ္းထက္ပါသည္” ….တဲ့။(ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ “ဆိုင္းစုမွသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔” (ၿဖိဳးေမာက္သာ စာေပ)၂၀၁၂၊ ႏွာ ၂၄၅)။
ဒါ့အျပင္ ေဖေဖက သူတို႔ကို ျပည္သူလူထုက ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေထာက္ခံရတာလဲ-ဆိုတာကိုလည္း ဆက္ေရးထားပါေသးတယ္။
“ျပည္သူလူထုသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ လိုလားၾကပါသည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးသည္သူတို႔၏ အဓိကျပႆနာျဖစ္ေနသည္ ဆိုသည္ကိုလည္း သေဘာေပါက္ၾကသည္။ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ သူတို႔၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ျပႆနာအားလုံးသည္ ဤၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျပႆနာ အေပၚတြင္ တည္ရွိေနေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကပါသည္။ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚတြင္ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႕ခဲ့ရာ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔က လႈိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆိုေထာက္ခံေၾကာင္း၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ႀကီးအေနႏွင့္ ဆက္တိုက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ႏွင့္ သူတို႔အဖို႔ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ ရြာပ်က္လၽွင္ ၿမိဳ႕ကိုကပ္ႏိုင္သူမ်ား မဟုတ္၍ အလြန္ဒုကၡေရာက္ၾကရေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလို႔ အလြန္လႈိက္လွဲစြာ ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေက်းလက္ေဒသမ်ားမွ ျပည္သူလူထု၏ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထင္တာထက္ အမ်ားႀကီးပိုမိုဆိုးဝါးတာ ေတြ႕ရပါသည္။ ျပည္သူလူထုသည္ ထို ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ‘သူပုန္’အမည္တပ္ၿပီး ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အဖိအႏွိပ္အထုအေထာင္း အခက္အခဲမ်ားၾကားတြင္ ႀကီးစြာေသာဇြဲႏွင့္ ရပ္တည္ခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႔ျပင္ ေက်းလက္လူထုသည္ အျပဳတ္တိုက္ေရး ဆိုတာကို အလြန္ရြံမုန္းၿပီး မႏွစ္သက္တာကိုလည္း ေတြ႕ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေဆြးေႏြးၫႇိႏႈိင္း အေျဖရွာ၍ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရး ေႂကြးေၾကာ္သံကို ေထာက္ခံၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္”… တဲ့။
ဒီလိုေထာက္ခံမႈေတြေၾကာင့္ပဲ-ေဖေဖကဒီခရီးေတြဟာ လူေရာစိတ္ေရာ-ပင္ပန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဟန္တူပါရဲ႕။ ပင္ပန္းတာလည္း မေျပာနဲ႔ေလ။ အဲဒီခရီးစဥ္ေတြတေလွ်ာက္ ေတြ႕ရတဲ့ အေႏွာင့္အယွက္၊ အဖ်က္အဆီးေတြကလည္း နည္းတာမွ မဟုတ္တာ။ ေဖေဖတို႔ကို လာဖိတ္တဲ့ အဖြဲ႕ထဲမွာေရာ၊ ဧည့္ခံတဲ့အဖြဲ႕ထဲမွာေရာ၊ လူထုၾကားမွာေရာ၊ လမ္းတေလွ်ာက္မွာေရာ ေနရာမလပ္ ေထာင့္ေစ့ေအာင္ ေထာက္ လွမ္းေရး ေတြ သတင္းေပးေတြ ျပည့္ေနတာပါ။ သူတို႔က အဖ်က္လုပ္ငန္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဥပမာ-စကား ေျပာခြက္(မိုက္က႐ိုဖုန္း) အသံမထြက္ေအာင္လုပ္တာ၊ လူေတြ မလာရဲေအာင္ မေျပာရဲေအာင္ ေႏွာင့္ယွက္တာ၊ တရား ေဟာပြဲနားလာ အၿငိမ့္ကတာစသျဖင့္ေပါ့။ (အရင္စစ္အစိုးရမ်ားလက္ထက္က နယ္လွည့္စည္း႐ုံးေရးဆင္းခဲ့တဲ့ ဒီခ်ဳပ္ပါတီဝင္မ်ား ႀကဳံဆုံခဲ့ရတဲ့- အေျခအေနမ်ားနဲ႔ သိပ္မကြာလွပါဘူး။)
ဒါေပမဲ့-ဒါေတြအားလုံးကို ေဖေဖတို႔က ျပည္သူလူထုရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဖေဖတို႔နားကပ္ၿပီး ျပည္သူေတြက ဘယ္သူကေတာ့ မယုံရဘူး။ ဘယ္သူကေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး။ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္တုန္းက သစၥာေဖာက္ဖူးတယ္။ သတင္းေပး လုပ္ဖူးတယ္စသျဖင့္ သတိေပး ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဖေဖခမ်ာ-အဲဒီခရီးေတြသြားမွ စိတ္ပင္ပန္းရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႕ဖြဲ႕စည္းမယ္လို႔ ျပင္ဆင္ကတည္းကစ’ စိတ္ညစ္ရ တာပါ။ အဲဒီကာလက နံမည္ႀကီး အင္အားအႀကီးဆုံး အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးတရပ္က မေထာက္ခံလို႔ပါ။ ေဖေဖက သူ႕စာအုပ္ေရးစဥ္မွာ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းကို နံမည္မေဖာ္ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းထဲက တခ်ိဳ႕ပုဂြိဳလ္မ်ားက ေနာက္ပိုင္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ျပန္ပါဝင္လာၾကေနလို႔ပါ။ အခုေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားကြယ္လြန္ကုန္ပါၿပီ။ ေဖေဖေျပာတဲ့ အဲဒီအဖြဲ႕အစည္းဟာ ပမညတ(ျပည္သူအမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု)ပါ။
ေဖေဖကတပ္ကထြက္ရၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ ဝင္တာျဖစ္ေလေတာ့-သူ႕ဟာသူသိပ္စိတ္မရဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လက္ဝဲ သမားႀကီးမ်ားကို သူက အားကိုးတႀကီးခ်ဥ္းကပ္တာပါ။ ဆရာႀကီးမႈိင္းနဲ႔သားမက္ျဖစ္သူဆရာႀကီးဦးေယာတို႔က-ေဖေဖကို အားေပးခဲ့လို႔သာ ေဖေဖက ရသမွ်အင္အားနဲ႔ မျဖစ္မေန ဖြဲ႕စည္းလိုက္ရတာပါ။ ေဖေဖမွာ အဲသလို အားမလိုအားမရနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ရေပမယ့္ မၾကာခင္မွာပဲ ဒီအဖြဲ႕အစည္းႀကီးဟာ အရွိန္အဟုန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အင္အားႀကီးထြား လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒီမွာတင္ေဖေဖက ႏိုင္ငံေရးသင္ခန္းစာတခု ရရွိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့…. ျပည္သူေတြ လိုလားေတာင့္တတဲ့ လမ္းစဥ္အေၾကာင္းပါပဲ။ တရားမွန္ကန္ရင္ လူထုႀကီးဟာ အလ်င္အျမန္ လႈပ္ရွားတက္ႂကြလာႏိုင္ၿပီး ေထာက္ခံလာတတ္တယ္။ အထူးသျဖင့္ လူထုက မိမိတို႔ အက်ိဳးစီးပြား ကို ကိုယ္စားျပဳသူမ်ားလို႔ ယုံၾကည္သတ္မွတ္ခံရသူမ်ားက ဦးေဆာင္ရင္-ေထာက္ခံမႈ ပ္ိုျမန္ျမန္ ရတတ္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။
ေဖေဖက ဒီခရီးစဥ္မ်ားအေၾကာင္း သူရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးသြားေဖာ္ႀကီးမ်ားအေၾကာင္းေတြကို သူ႕ရဲ႕ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိ“ဆိုင္းစုမွာသည္-မန္ဟိုင္းဆီသို႔”မွာ ျပည့္ျပည္စုံစုံေရး၊ မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။
၁၉၆၁ခုႏွစ္-တႏွစ္လုံးနီးပါး တႏိုင္ငံလုံးအႏွံ႔ လွည့္လည္သြားလာ ေဟာေျပာလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့တဲ့-ေဖေဖရဲ႕ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈသမိုင္းအျဖစ္ သတင္းစာေဟာင္းမ်ားထဲကသတင္းမ်ား-ဓာတ္ပုံမ်ားကိုစုေဆာင္းၿပီး-ေဖေဖကြယ္လြန္ျခင္း ၂-ႏွစ္ျပည့္(၁၀-၁၀-၂၀၁၄) အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ထုတ္ ေဝခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာရဲ႕“ကမၻစစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”(ေနရီရီစာအုပ္တိုက္)စာအုပ္မွာ-အခန္းတခန္း ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပထားခဲ့ပါတယ္။
အခုလည္းဒီေဆာင္းပါးကိုေဖေဖကြယ္လြန္ျခင္း-၄-ႏွစ္ေျမာက္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ေရးဖြဲ႕လိုက္ပါတယ္။
၁၀-၁၀-၂၀၁၆