ကမၻာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကမွာ အစိုးရထဲကအစိုးရ (state within a state) ဆိုတဲ့ဆိုနည္းတခု ႐ွိပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က အစိုးရတရပ္ တရားဝင္႐ွိေနလ်က္နဲ႔ ေနာက္ကြယ္မွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီအစိုးရထဲမွာပဲ ဒီအစုိးရကို ညႊန္ၾကားေန၊ ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတဲ့ အင္အားစုတရပ္ တည္႐ွိေနတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ။
ဒါဆိုရင္ ဘာကိုေရးခ်င္လို႔ အစခ်ီေနတယ္ဆိုတာကို သိၾကမွာပါ။
ဟုတ္ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအရ တက္လာမယ့္အစိုးရနဲ႔ဲ့ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအရ အခြင့္အာဏာေတြ က်င့္သံုးေနမယ့္ ကာလံုနဲ႔စစ္တပ္တို႔ရဲ႕အခန္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခုအခါမွာ ကမၻာကေရာ ဗမာျပည္သားေတြက ပူပန္မႈအျပည့္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတဲ့ပါတီကို တကယ္ပဲ အာဏာလႊဲေပးပါ့မလား ဆိုတာပါ။ ဗိုလ္သိန္းစိန္က လႊဲေပးမယ္ေျပာၿပီး ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ကေတာ့ “တကယ္လို႔”၊ “ဒါေပမဲ့”ဆိုတဲ့ စကားေတြခံၿပီး ေျပာပါတယ္။ ဒါဟာ သူတို႔တေလွ်ာက္လံုး က’ေနတဲ့ ဇာတ္ထုပ္အတိုင္း တေယာက္က မင္းသားလုပ္၊ တေယာက္က ကုန္း (ဂုန္း) ႐ုပ္လုပ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္ခြဲပံုအတိုင္း ဆက္က’ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္း- ဆက္ညာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ကို တမင္ေမြးထား၊ မီးမၿငိမ္းေအာင္ မျပတ္လုပ္ေနတဲ့ စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္မတည္ၿငိမ္လို႔ အာဏာလႊဲမေပးႏိုင္ဘူး၊ တိုင္းျပည္မတည္ၿငိမ္လို႔ အာဏာသိမ္းရပါတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြဟာ အင္မတန္အသံုးတည့္တဲ့ ဆင္ေျခေတြ ျဖစ္ေနမွာပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီကာလတေလွ်ာက္ တိုင္းျပည္မွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္းေတြ၊ ေအးခ်မ္းတဲ့ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲကေန ရဲလက္စြမ္းျပ ႏွိမ္နင္းပြဲႀကီးျဖစ္သြားတာ စတာေတြကို ဘယ္သူေတြက ဘာေၾကာင့္ဖန္တီးခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားရ လြယ္သြားေစပါတယ္။
ဒါေတြထက္ ပိုစိုးရိမ္စရာေကာင္းတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒအရဆိုရင္ အေရးႀကီးတဲ့ ဝန္ႀကီးဌာနသံုးခုကို အစိုးရဆိုတာက ခ်ဳပ္ကိုင္လို႔မရျဖစ္မယ့္ကိစၥပါ။ ဒီဝန္ႀကီးေတြဆိုတာက အဲဒီအစိုးရက ခန္႔အပ္တဲ့ ဝန္ႀကီးေတြမွ မဟုတ္တာ။ ကာခ်ဳပ္က ခန္႔ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အထက္တေနရာကေန အမိန္႔ေပးမယ္၊ အဲဒီဝန္ႀကီးေတြကို ကာလံုက အမိန္႔ေပးမယ္၊ ဒါဆိုရင္ ဒီအစိုးရဟာ တဂူထဲ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ ေအာင္းတာထက္ေတာင္ဆိုးတဲ့ အေနအထား ျဖစ္မွာပါ။ တဦးက လက္နက္မဲ့၊ တဦးက လက္နက္ကို္င္ဆိုေတာ့ တဂူထဲေနရတာ ဘယ္လို႐ွိမလဲ ေတြးသာၾကည့္ၾကပါေတာ့။ ဒါသာမက သူတကာ ေျပာၾကသလို ကာလံုကို ဗိုလ္သန္းေ႐ႊက ေနာက္ကေန ခ်ဳပ္ကိုင္ေနတာ မွန္ရင္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္လိုင္းသာဆိုရင္ ႀကိဳးေတြ႐ႈပ္ၿပီး ေ႐ွာ့ေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပါ။
လက္ေတြ႔က်က် စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဒီခ်ဳပ္အစိုးရက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လံုးပန္းတယ္ဆိုပါစို႔။ စစ္တပ္က ထိုးစစ္ေတြ ဆင္ေနရင္ ဘယ္လိုစကားေျပာလို႔ ျဖစ္ပါ့မလဲ။ စစ္တပ္ကို အမိန္႔မေပးႏိုင္ေပမယ့္ တာဝန္႐ွိတဲ့ အစိုးရအေနနဲ႔ အဲဒီတိုက္ခိုက္မႈေတြကို ႀကံဖန္ကာကြယ္ေျပာရပါေတာ့မယ္။ ျပည္ထဲေရးဌာနက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြဖမ္း၊ ဆႏၵျပမႈေတြကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းတယ္ဆိုရင္ေရာ-။ အဲဒီအစိုးရက ဒါဟာ လုပ္သင့္လို႔ လုပ္တာပါလို႔ အငွားဗိုက္နဲ႔ ဓားထိုးခံမွာလား။ က်ဳပ္တို႔လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔လုပ္တာပါလို႔ အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ။
ေနာက္ၿပီး နယ္စပ္ေရးရာဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ဆိုင္တဲ့ နယ္စပ္ဆိုတာက ဒီေန႔အခါမွာ ျပည္တြင္းစစ္ေတြ ျဖစ္စရာအေၾကာင္းရင္းေတြ အေျမာက္အျမားတည္႐ွိေနတဲ့၊ ဗမာ့ကုန္သြယ္ေရးရဲ႕ တဝက္ေလာက္ ျဖတ္သန္းေနတဲ့၊ သဘာဝသယံဇာတမ်ိဳးစံု တည္႐ွိတဲ့ေနရာေတြ မဟုတ္လား။ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ကို အေရးယူတုန္းက နယ္စပ္တေလွ်ာက္မွာ႐ွိတဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ တေလွႀကီးျပဳတ္သြားၾက၊ ေထာင္ထဲေရာက္သြားၾကတာကို မွတ္မိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာက မီးစေတြ အမ်ားႀကီး တည္႐ွိတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးေလ ရင္ေလးရေလပါ။
ဒီတခါ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူလူထုႀကီးက မဲေတြပံုေအာေပးခဲ့တာဟာ အေျပာင္းအလဲလိုခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိ၊ လူတိုင္းဝန္ခံပါတယ္။ ဒါျဖင့္ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အေျပာင္းအလဲဟာဘာလဲ။ ဟိုဟာလိုလို၊ ဒီဟာလိုလို၊ အာကရံ၊ ပါကရံေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လမ္းေဖာက္ေပးဖို႔၊ ေဆးေပးခန္းေဆာက္ေပးဖို႔ စတာေတြဟာ ေဒသအမတ္အတြက္ မဲေတာင္းစရာ လုပ္ငန္းေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ တကယ္လိုခ်င္ေနတာက ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ သ႑ာန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တည္႐ွိေနတဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို ဖယ္႐ွားပစ္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ တျပားသားမွ မေလွ်ာ့ႏိုင္ပါဘူး။
ပထမဆံုး ေျဖ႐ွင္းရမယ့္ကိစၥဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းေရးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါကို မဖ်က္သိမ္းႏိုင္ဘဲ ဒီအတိုင္းဆက္သြားေနရင္ စစ္တပ္နဲ႔အစိုးရ ဘယ္သူက အထက္ကလဲလို႔ ေမးေနရၿပီး အစိုးရဆိုသူေတြ ေန႔စဥ္မနက္တိုင္ အိပ္ရာထတိုင္း ကိုယ့္ေခါင္းကိုယ္စမ္းေနရမယ့္ကိန္း ဆိုက္ပါလိမ့္မယ္။ ေျမြေပြးခါးပိုက္ပိုက္ထားရတဲ့ အျဖစ္ထက္ ပိုဆိုးတဲ့အျဖစ္မ်ိဳး ႀကံဳေတြ႕ရမွာပါ။
ေနာက္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာအလယ္မွာ စစ္တပ္နဲ႔ရဲကို အမိန္႔မေပးႏိုင္၊ မခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့အစိုးရတရပ္ကို တျခားႏိုင္ငံအစိုးရေတြက ဘယ္လိုၾကည့္ၾက၊ သေဘာထားၾကမလဲဆိုတာကိုလည္း စဥ္းစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေတာထဲက လူသားစားက်ား႐ိုင္းကို ယဥ္ပါးေအာင္ လုပ္ႏိုင္မလုပ္ႏိုင္ဆိုတာဟာ ေနာက္တက္မယ့္ ဒီခ်ဳပ္အစိုးရအတြက္ ႀကီးမားတဲ့စမ္းသပ္မႈႀကီး ျဖစ္မွာပါ။ မေတာ္ရင္ ကိုယ္ပါအစားခံႏိုင္ရတယ္ဆိုတာကိုလည္း သေဘာေပါက္ရမွာပါ။
ျပည္သူလူထုေထာက္ခံမႈနဲ႔ အစိုးရျဖစ္လာတဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ျပည္သူနဲ႔တသားတည္း ဆက္ခ်ီတက္မွ ဘဝအာမခံခ်က္ ႐ွိပါမယ္။ ျပည္သူနဲ႔တသားတည္း ဆက္႐ွိဖို႔ဆိုရင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ လိုလားခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းေပးရပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္အစိုးရအဖို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းေတြမွာ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ႀကံဳရဦးမယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုပါဘူး။ ၾကပ္ေျပးၿမိဳ႕ေတာ္မွာေရာ ေက်း႐ြာေတြ ေတာင္ေပၚေတြမွာပါ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ နယ္စပ္ေရးရာဝန္ႀကီးဌာနဆိုတာေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ထိပ္တိုက္ေတြ႕ၾကရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ပိုဆိုးတာက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ ဥပေဒႏွင့္အညီ အာဏာသိမ္းခြင့္ေပးထားတယ္ေလ။
ကြန္ျမဴနစ္ကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္လိုပဲ ေတြးပါတယ္။ အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္းထဲက ထြက္တယ္ဆိုတာပါ။
(ျပည္သူ႕အာဏာ အမွတ္ ၃၉ မွ ေဆာင္းပါးကို ၾကိဳတင္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္္။)