ဗမာျပည္မွာ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ မ်က္ႏွာဝင္းပသြားသူ၊ မ်က္စိမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသူ၊ မ်က္ရည္လည္လာသူ၊ မ်က္ႏွာလႊဲသြားသူ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိပါတယ္။ အံႀကိတ္တဲ့လူ၊ တက္ေခါက္တဲ့လူ ႐ွိသလို၊ သေရာ္ၿပံဳးၿပံဳးသူ၊ ေက်နပ္ၿပံဳးၿပံဳးသူေတြလည္း ႐ွိပါမယ္။
႐ွစ္ေလးလံုးရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြလို႔ ေျပာလိုက္ရင္လည္း တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ရမွာပါ။ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြ ဘယ္အထိအေကာင္အထည္ ေပၚခဲ့ၿပီလဲလို႔ ေမးလိုက္ရင္ ေလးေလးနက္နက္ျပန္ေဆြးေႏြးတဲ့လူလည္း႐ွိ၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ေ႐ွာင္ဖယ္သူ၊ ဒိတ္ေအာက္ေနတဲ့/ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ျပႆနာကို တင္လာရေကာင္းလားလို႔ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕သူလည္း ႐ွိပါမယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြကေတာ့ ဒီလိုျငင္းခံုေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ဒူးႏွန္႔ ၿပံဳးေနၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒီေန႔ဗမာျပည္ရဲ႕သမိုင္းဟာ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အဆက္ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုရင္ ကြဲလြဲမႈ နည္းႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေတာင္းဆိုခဲ့တာေတြ၊ က်ဆံုးသြားတဲ့ အာဇာနည္ေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တာေတြ အေကာင္အထည္ေပၚၿပီလားလို႔ ေမးရင္ေတာ့ လက္႐ွိကိုယ့္အေျခအေန၊ ကိုယ့္ရပ္တည္ခ်က္အေပၚ မူတည္ၿပီး အေျဖအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးၾကပါလိမ့္မယ္။
ေျဖၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။
အလြယ္ဆံုး ၿခံဳၿပီးေျပာရမယ္ဆိုရင္ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အဓိကဦးတည္ခ်က္ဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ ဖ်က္သိမ္းေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေပၚေပါက္ထြန္းကားေရးပါ။ ဒါျဖင့္ ဒီကေန႔တိုင္းျပည္မွာ အုပ္စိုးေနတာဟာ စစ္ဗိုလ္ေတြ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာသာ ျပန္စဥ္းစားလိုက္ပါ။ တမတ္သားေပမယ့္ ေသနတ္ပါတယ္ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
ေနာက္တခု ေျပာစရာ႐ွိတာက စစ္ဝတ္စံုမဝတ္တာနဲ႔ အရပ္သားျဖစ္ကေရာတဲ့လား။ ႐ွစ္ေလးလံုးက ဦးတည္တိုက္ခဲ့တာဟာ ေခါင္းေပါင္းတလူလူနဲ႔ ဦးေနဝင္း၊ ဦးစိန္လြင္စတဲ့ အာဏာ႐ွင္ေတြ မဟုတ္ဖူးလား။ အေရးေတာ္ပံုရဲ႕ အာဇာနည္ေတြကို သတ္ျဖတ္ခဲ့တာကေရာ အခု လက္႐ွိစစ္တပ္ပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ-ညီမွ်ျခင္း- ဒီမိုကေရစီလို႔ ေျပာရင္ေတာ့ အားနာနာနဲ႔ပဲ ဒါေလာက္ေတာင္ ႏံုရသလားလို႔သာ ေျပာလိုက္ဖို႔ပဲ ႐ွိပါတယ္။ ဗမာျပည္က မဆလ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသာမက ထိုင္း၊ အာဂ်င္တီးနား စတာတို႔မွာလည္း စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြက သူတို႔အာဏာရေစခ်င္သူ (သူတို႔ရဲ႕လူ) ေတြ အာဏာရေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲ သာဓကေတြ အနီးေခတ္သမိုင္းမွာကိုပဲ နည္းလို႔လား။
႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးကို အဆံုးသတ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာဟာ ဘယ္တရားဥပေဒထဲမွာမွ မပါဝင္တဲ့ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈနဲ႔ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေၾကညာမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအခါမွာေတာ့ အဲဒီလို စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခြင့္ကို ဥပေဒနဲ႔ေတာင္ အတည္ျပဳထားတယ္ဆိုတာ ေတြးမိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုတုန္းက အာဏာပိုင္ေတြဘက္က ဒီလိုဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ အစိုးရတရပ္ ထူေထာင္ေပးပါမယ္လို႔ အာမခံပါတယ္ေျပာရင္ အေရးေတာ္ပံုတပ္သားေတြက ဘယ္လိုေျပာၾကမလဲ ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ။
အေျဖဟာ ႐ွင္းေနတယ္ မဟုတ္ပါလား။
႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ အေရးပါလွတဲ့ ထူးျခားခ်က္တခုက ျပည္သူေတြအားလံုး စုစည္းညီညြတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျခဆံုးေခါင္းဖ်ား လက္နက္အျပည့္တပ္ထားတဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆိုရင္ အားလံုးစည္းလံုးညီညြတ္ရမယ္ဆိုတဲ့ တရားကို ကိုင္စြဲခဲ့ၾကလို႔သာ အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ အခုလို ဂုဏ္ေျပာင္၊ ႏိုင္ငံတကာက ေလးစားစရာ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီညီညြတ္မႈႀကီးကို ဟိုတယ္ေတြ၊ ခန္းမေဆာင္ေတြထဲမွာ တည္ေဆာက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ လမ္းမေတြေပၚမွာ တိုက္ပြဲအတြင္း တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း မေမ့သင့္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ တိုက္ပြဲဝင္ညီညြတ္မႈပါ။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းမႈေနာက္ပိုင္း ဗမာျပည္ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕ တိုက္ပြဲမ်ိဳးစံုထဲမွာ ႐ွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ တျပည္လံုးလကၡဏာအေဆာင္ဆံုး၊ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြကို အေျခာက္ျခားေစဆံုးလို႔ဆိုရင္ လံုးဝမမွားပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အာဇာနည္ေတြ အမ်ားဆံုး က်ဆံုးခဲ့တဲ့ တိုက္ပြဲႀကီးလို႔ဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေပၚေပါက္ထြန္းကားေရး တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းႀကီးေပၚမွာ ႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ လမ္းျပၾကယ္ႀကီးလို ထြန္းလင္းေနမွာပါ။ ႐ွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္၊ ႐ွစ္ေလးလံုးအေတြးအေခၚဟာ တိုက္ပြဲဝင္သူေတြရဲ႕ ရင္ခံုသံနဲ႔အတူ လိုက္ပါခ်ီတက္ေနမွာ ေသခ်ာလွပါတယ္။
႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုစိတ္ဓာတ္ ထာဝစဥ္အဓြန္႔႐ွည္ပါေစ။
႐ွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့အာဇာနည္ရဲ႕ဂုဏ္ေရာင္ ထာဝစဥ္ထြန္းေျပာင္ပါေစ။