ကိုယ့္တံေတြး ကုိယ္ျပန္ မ်ိဳလုိက္ရတဲ့ စစ္အုပ္စု (၂၀၁၆ ဇြန္ ၂၉)

By | June 29, 2016

တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈျဖစ္ေအာင္ အားေပးေသြးေဆာင္မႈ၊ ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၁၃၁ နဲ႔ တရားစြဲမယ္ဆုိတဲ့ စစ္တပ္က “ဆဲဗင္းေဒး” အေပၚေက်ေအးလိုက္ၿပီဆုိတဲ့သတင္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဇြန္လ ၂၉ ရက္ထုတ္ ႏိုင္ငံပိုင္သတင္းစာေတြမွာ ဆဲဗင္းေဒးသတင္းစာက အဲဒီသတင္းေဖာ္ျပခဲ့တဲ့အတြက္ ေျဖရွင္း ခ်က္နဲ႔ ေနာက္ေနာင္မွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့သတင္းေတြေဖာ္ျပရင္သတိထားမယ့္အေၾကာင္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ေၾကာင္းပါလာခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာသတင္း မီဒီယာေကာင္စီ (MMC) ကၾကားဝင္ညွိနိႈင္းေပးလုိက္လို႔ “ေက်ေအးလုိက္တယ္” ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။

“ေတာင္းပန္စာ” ထည့္ရတယ္ဆုိတဲ့သေဘာက မီဒီယာက ရွိခိုးေတာင္းပန္လို႔ သူတုိ႔ စစ္တပ္က သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႔ “ေက်ေအးေပးလိုက္တယ္”ဆုိတဲ့ အခ်ိဳး၊ ခ်ိဳးတာပါ။ သူတုိ႔လုိခ်င္တာကို စစ္တပ္က ရေအာင္ယူသြားတာသာျဖစ္တယ္။ ဆဲဗင္းေဒးကို လုပ္တဲ့ နည္းက (ေခါင္းတက္နင္းၿပီး ေတာင္းပန္ခုိင္းတဲ့နည္း) စစ္တပ္က“ကေလးစစ္သား”ေတြ ျပန္လႊတ္ေပးရတဲ့အခါ၊ အဓမၼသိမ္းထားတဲ့ လယ္ယာေျမေတြကို မတတ္သာလုိ႔ျပန္ေပးရတဲ့အခါမွာ သံုးတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ သိမ္းဆည္းလယ္ယာေျမေတြ “ျပန္လည္စြန္႔ လႊတ္ေပးတယ္” လုိ႔ အထက္စီးနဲ႔ သံုးေလ့ရွိတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြကို လက္နက္ခ်ခုိင္းတာေတာင္မွ လက္နက္ခ်တယ္လုိ႔ မသံုးဘူး၊ လက္နက္စြန္႔ပါလုိ႔ပဲေျပာတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚအရ အညြန္႔ခ်ိဳးတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။

စာနယ္ဇင္းလြတ္လပ္ခြင့္ကို သေဘာေပါက္လို႔ေတာ့ လံုးဝ မဟုတ္ဘူး။ သင့္ျမတ္ေျပလည္ေရးဘက္ကို မ်က္ႏွာမူလိုက္တဲ့ ေျခလွမ္းေတာ့ သာေတာင္မဟုတ္ေသး။ စစ္တပ္ဘက္မွာ ေသြးရိုးသားရုိး သေဘာထားသာရွိတယ္ဆုိရင္ “ဆဲဗင္းေဒး” ကို တရားစြဲစရာ ဘာ အေၾကာင္းမွ မရွိဘူး။ အခုလို (ေတာင္းပန္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္) စစ္တပ္ဘက္က ခ်င္းခ်င္းလက္ငင္းဘာေၾကာင့္ ကုိယ္ရွိန္ သတ္သြားရတာလဲ။

ပထမအခ်က္က စစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ထိထိမိမိ ဆန္းစစ္ေဝဖန္ ေရးသားလာတာဆိုရင္ အထိမခံဘူး၊ အညြန္႔ခ်ိဳးပစ္မယ္ ဆုိတဲ့ သေဘာထားစစ္တပ္မွာ ရွိၿမဲရွိတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြ အာဃာတအထားဆံုးထဲမွာ မီဒီယာေတြပါတယ္ဆိုတာ မေမ့ဖို႔လိုပါတယ္။ မီဒီယာေတြကို သူတို႔အေနနဲ႔အျပတ္ခ်ဳပ္ကိုင္လို႔ရရင္ရ၊ မရရင္ ရတဲ့နည္းတဲ့ခ်ဳပ္ကိုင္မယ္ဆိုတာဟာ သူတို႔ရဲ႕အစဥ္အလာလုပ္ထံုးပါ။ သူတို႔ အဲဒီလို လုပ္သာေနတဲ့အေနအထားကို မေျပာင္းလဲေသးသေ႐ြ႕ဒါမ်ိဳးေတြ ေတြ႕ေနရမွာပါပဲ။ ျမန္မာသတင္း မီဒီယာ ေကာင္စီ(MMC) အေနနဲ႔ေတာ့ ကန္ေတာ့ပြဲ အုန္းပြဲ အဆင္သင့္ျပင္ထားရမယ့္ကိန္းပါပဲ။

ဒီကိစၥရဲ႕အစဟာ ဧၿပီ ၂၃ ရက္စြဲနဲ႔ေရးသားတဲ့ ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ “ေမတၱာမြန္စာလႊာ” ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေရးတာကို “တပ္မေတာ္ သတင္းမွန္ျပန္ၾကားေရးအဖြဲ႔” ဆုိတာက ဧၿပီလ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ “ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း” သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။ ၂၈ ဧၿပီ မွာ စစ္တပ္ပုိင္ ျမဝတီသတင္းစာကေန “စကားအဆိပ္ျဖင့္ ၿဖိဳခြဲမည့္အႀကံ အမ်ားလက္မခံ” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကို “ သိန္းေအာင္စုိး (ေျမလတ္သား)” ဆုိသူကေရးၿပီး ဗိုလ္ေရႊမန္းကို အေရခြံ ခြာျပခဲ့တယ္။

အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာ “၁၉၅၀ အေရးေပၚစီမံမႈ အက္ဥပေဒ၊ပုဒ္မ၃၊ ပုဒ္မ ၅(ခ)ေတြနဲ႔ တရားစြဲလုိ႔ရတယ္” ဆုိၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ ဒီ ဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္လို႔ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၁၃၁ နဲ႔ ေျပာင္းၿပီးတရားစြဲတာ ထင္ပါတယ္။ ၂ လနီးပါးၾကာျမင့္ၿပီး အခုမွ ေကာက္ခါငင္ကာထၿပီး တရားစြဲတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းလက္လင္း ျပန္ရုပ္ သိမ္းသြားတာ ထူးျခားေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီအမႈကို တရားစြဲမယ္ဆုိရင္၊ ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ “ေမတၱာမြန္စာလႊာ”ဆုိတာက အမႈရဲ႕ ပင္မေက်ာရုိးပဲ။ “ဆဲဗင္းေဒး” က ဗိုလ္ေရႊမန္းေရးသားေဖာ္ျပတာကို အေျချပဳၿပီးေဖာ္ျပတာပဲ။ တရားစြဲခ်င္းစြဲရင္ ဗိုလ္ေရႊမန္းကိုပဲ စြဲရမွာပါ။ “ဆဲဗင္းေဒး” ကို တရားစြဲ တယ္ဆုိတာက ႂကြက္မႏုိင္လုိ႔ က်ီမီးနဲ႔ရိႈ႕တာပဲ ။ “ဆဲဗင္းေဒး” ကို တရားစြဲလုိက္ရင္ ဗိုလ္ေရႊမန္းနဲ႔ သူတုိ႔အၾကားက ျပႆနာကို လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ရေတာ့မယ္။ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဖြယ္ေတြ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ အပ်က္ပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ၾကရေတာ့မယ္။ ပုတ္သင္ဥေတြ အျပန္အလွန္ေဖာ္ၾကရေတာ့မယ္။ ဒီလိုလုပ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဒီလိုလုပ္လုိက္ရင္ စစ္အုပ္စုက စစ္တပ္ကို ခါးပုိက္ေဆာင္ တပ္သဖြယ္ လုပ္ထားတဲ့ ပကတိသရုပ္မွန္ကို တပ္တြင္း ေအာက္ေျခ တပ္မွဴးတပ္သားေတြနဲ႔ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း သိရွိသြားမွာျဖစ္တယ္။ စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္အုပ္စုက ဂုိဏ္းဖြဲ႔ၿပီး လုယက္လိႈက္စားေနတဲ့၊ တစ္ဂုိဏ္းနဲ႔တစ္ဂုိဏ္း အကြက္ေခ်ာင္းေနၾကတဲ့ အတြင္းသရုပ္ေပၚသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္တံေတြး ကုိယ္ျပန္မ်ိဳသြားတာလုိ႔ ယူဆပါတယ္။

ဗိုလ္ေရႊမန္းရဲ႕ “ဒီမုိကေရစီ ပုိးနည္းပန္းနည္း” က ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးရဲ႕ “စစ္တပ္ကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားနဲ႔” ဆိုတဲ့နည္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ဗိုလ္ေအာင္မင္းနည္းလို “ရွိခုိးေတာင္းပန္စာ” ျဖန္႔ၿပီး စစ္တပ္ကို ေတာင္းပန္တဲ့နည္းလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဗိုလ္ေရႊမန္း အေနအထားက ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးလို အေျခအေနမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးကို စစ္အုပ္စုထိပ္သီး ဗိုလ္ေနဝင္းက အနားေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက စစ္တပ္နဲ႔ ကာလရွည္ ေဝးေနခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ေရႊမန္း စစ္ဝတ္စံုခၽြတ္တာ ၁၀ ႏွစ္ မရွိေသးဘူး။ ဗိုလ္ေရႊမန္း ၾသဇာက စစ္တပ္ထဲမွာ ရွိသေလာက္ရွိေသးတယ္။ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီဌာနခ်ဳပ္ထဲက “သန္းေကာင္ယံျဖဳတ္ထုတ္ပြဲ”(ၾသဂုတ္ ၁၂ ကိစၥ) မွာပဲၾကည့္ ဗိုလ္သန္းေရႊရဲ႕ သေဘာထားမပါဘဲ။ ဗိုလ္ေရႊမန္းကို သူတုိ႔ ဒီလိုကုိင္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဗိုလ္ေရႊမန္းက သူဟာစစ္အုပ္စုမွာ နံပတ္ ၄ ပဲလို႔ ထုတ္ေျပာဖူးတယ္။ သမၼတထက္ျမင့္တဲ့ရာထူးရွိရင္ ယူခ်င္တယ္လုိ႔လည္း ေျပာဖူးတယ္။ ဒီလိုေျပာႏုိင္ဖုိ႔ ဗိုလ္ေရႊမန္းဘက္မွာ တစံုတရာ ဘက္ဂေရာင္းရွိပံုရတယ္။

“ဆဲဗင္းေဒး” ကို တရားစြဲလိုက္ရင္ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးရွိတဲ့ ဗိုလ္ေရႊမန္းကို မျဖစ္မေန သူတုိ႔ကိုင္တြယ္ရေတာ့မယ္။ ဒီအခါ က်ရင္ ပုတ္သင္ဥေတြေပၚကုန္ေတာ့မယ္။ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီတြင္းကိစၥမွာလည္း ဗိုလ္ေရႊမန္းဂုိဏ္းနဲ႔ ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေ႒းဦးတုိ႔ဂုိဏ္းကိစၥ မျပတ္မသားပဲ ရွိေသးတယ္။ အခုတခါ “ဆဲဗင္းေဒး”ကိစၥ ထပ္တင္လုိက္မယ္ဆိုရင္ ဗုိလ္ေရႊမန္းက ဟီးရုိးျဖစ္သြားၿပီး၊ သူတုိ႔က ဗီလိန္ လူဆုိးအျဖစ္ ေပၚသြားေတာ့မယ္။ ဒါကို စုိးရိမ္ပံုေပၚတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆုတ္သြားတာပါ။ ေနာက္ဆုတ္တာ ရုိးရိုးမဆုတ္ဘူး၊ ဆဲဗင္းေဒးေခါင္းကို တက္နင္းၿပီး ေတာင္းပန္စာထုတ္ခုိင္းၿပီး ဆုတ္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။

ယခုကိစၥမွာ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္တို႔အျဖစ္က ဘာနဲ႔တူသလဲဆုိေတာ့။ စစ္တပ္ထဲက ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုနဲ႔ သြားတူေနပါတယ္။ တပ္ထဲမွာ တပ္ၾကပ္ႀကီးက သူ႔အထက္ စစ္ဗိုလ္က မတရားလုပ္တာကို မေက်နပ္ဘူး။ အထက္အရာရွိဆုိေတာ့ ဆဲလို႔ကလည္း မျဖစ္ဘူး။ ဆဲလည္း ဆဲခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ “ငါကလည္း -ီး လုိလိုပဲ – ငါတို႔ ဗိုလ္ႀကီးကလည္း ငါ့လုိလိုပဲ” လို႔ ဆဲလိုက္တယ္။ ဒါကို ေဘးကေနၾကားရတဲ့ မီဒီယာက “တပ္ၾကပ္ႀကီးက ဗိုလ္ႀကီးကို ဆဲတယ္” ဆုိၿပီး သတင္းေခါင္းစဥ္တပ္လုိက္တယ္။

ဒီလိုေခါင္းစဥ္ တပ္တာကို တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈျဖစ္ပြားေအာင္ ေသြးေဆာင္ေရးသားတာပါ ဆိုၿပီး အဲဒီသတင္းေရးတဲ့ မီဒီယာကို တရားစြဲမယ္ ဆုိတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးပါပဲ။ စိတ္လိုက္မာန္ပါနဲ႔ အမႈေတြတည္ေဆာက္၊ ဥပေဒပုဒ္မေတြ တပ္ၿပီး တရားစြဲမယ္လို႔ ေၾကညာၿပီးခါမွဒီလို တရားစြဲလုိက္ရင္ တပ္ၾကပ္ႀကီးနဲ႔ဗိုလ္ႀကီးအၾကားက အရႈပ္ထုပ္ကို ေျဖျပရေတာ့မယ္။ ေျဖျပလို႔က မျဖစ္ဘူး၊ ဒီေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုၿပီး ေနာက္ဆုတ္သြားရတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးပါ။

“ေမတၱာမြန္စာလႊာ”ထြက္လာျပီးေနာက္မွာ စစ္တပ္ပုိင္ ျမဝတီသတင္းစာထဲကေန ဗိုလ္ေရႊမန္းကို “ေလာက္အတိၿပီးတဲ့ သဖန္သီး” လို႔ ကြက္ကြက္ကြင္ကြင္း သရုပ္ေဖာ္ပါတယ္။ သဖန္းသီးေတြအေၾကာင္းကို သဖန္းသီးေတြ အခ်င္းခ်င္းက ပိုသိမွာေပါ့။ စစ္အုပ္စုကို ဒီလို “သဖန္းသီးပုပ္ေတြ”နဲ႔ စုဖြဲ႔ထားတာျဖစ္ပါတယ္။

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *