မျဖဴႏွင္းေထြးအေရး
ဒီေန႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ လူေတြသတိအျပဳဆံုး၊ အာ႐ံုအစိုက္ဆံုး သတင္းတခုကေတာ့ မျဖဴႏွင္းေထြးသတင္း ျဖစ္တယ္လို႔ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ ဒီအေရးကိစၥဟာ ဒီေန႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ တကယ့္သ႐ုပ္သကန္ကို ထင္ဟပ္ေနတယ္၊ ကိုယ္စားျပဳေနတယ္လို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။
၁။ ဒီေန႔ ဗမာျပည္မွာ အထင္႐ွားဆံုးဖိႏွိပ္မႈ ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိပါတယ္။ တခုက တိုင္းရင္းလူမ်ိဳးစုေဒသေတြမွာ လက္နက္ကိုင္တပ္ေတြနဲ႔ စစ္ျပဳေနတာ၊ ေနာက္တခုက ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ေက်းလက္ေတြမွာ ဆင္းရဲတဲ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြကို သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ႐ုပ္၀တၳဳပစၥည္း၊ ဥပမာ- လယ္၊ အိမ္ယာ စတာေတြနဲ႔ ႐ုပ္၀တၳဳမဟုတ္တဲ့ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အခြင့္အေရးေတြကို လုယက္ေနတဲ့ အျဖစ္ေတြပါပဲ။
၂။ တိုက္ဆိုင္တာေတာ့ ဟုတ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ဒီလို စစ္အစိုးရက လက္ဦးမႈ႐ွိ႐ွိ ဖိႏွိပ္ေနခ်ိန္မွာ ဗမာျပည္ ႏိုင္ငံေရးမွာက အဆိုး၀ါးအျပင္းထန္ဆံုး ႏွာေစးေရာဂါ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေလာက္ဆိုး၀ါးတဲ့၊ မတရားတဲ့ သတ္ျဖတ္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ ဖမ္းဆီးမႈေတြကို မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနၾကတာဟာ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ နာက်ည္းစရာလို ျဖစ္လာပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားမွာ `ရာဇ၀တ္မႈ ျဖစ္ေပၚေနတုန္းမွာ မ်က္ေတာင္တခ်က္ ခတ္လိုက္တာဟာ ရာဇ၀တ္မႈကို အားေပးကူညီတဲ့ ျပစ္မႈေျမာက္တယ္´ဆိုတဲ့ အဆိုစကားတခု ႐ွိပါတယ္။ အခုဒီမွာေတာ့ ရာဇ၀တ္မႈႀကီးေတြ တခုၿပီးတခု ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ေနတာကို မ်က္ႏွာလႊဲေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ စစ္အစိုးရက ထင္သလိုဖိႏွိပ္၊ ဖမ္းဆီး၊ ေထာင္ခ်တာေတြ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ ရေနပါတယ္။
၃။ ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေ႐ႊမန္း၊ ဗိုလ္မင္းေအာင္လိႈင္ စသူေတြက မ်က္ေစ့လည္ခ်င္စရာ၊ နားေယာင္စရာ စကားေတြ အမ်ိဳးစံုလိမ္ညာ ေျပာဆိုေနၾကေပမယ့္ ျပည္သူလူထုႀကီးနဲ႔ မနည္းလွတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအစဥ္အလာ ႐ွိသူေတြဟာ မ်က္ေစ့လုံး၀မလည္၊ နားလံုး၀မေယာင္ဘဲ သ႑ာန္မ်ိဳးစံုနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကပါတယ္။
၄။ အခုအခါမွာ ဒီလိုတိုက္ပြဲ၀င္မႈေတြ မ်ားလာသလို စစ္အစိုးရရဲ႕ဖိႏွိပ္မႈဟာလည္း ပိုမိုေကာက္က်စ္၊ ပိုမို ရက္စက္လာေနပါတယ္။
ဒီလိုအေျခအေနမွာ ဗမာျပည္ရဲ႕ တခုတည္းေသာ မီဒီယာဒီမိုကေရစီ႐ွိတဲ့ ေနရာလို႔ေျပာရမယ့္ ေဖ့စ္ဘုတ္ေတြေပၚမွာ မျဖဴႏွင္းေထြးအေရးကိစၥကို အထူးအေလးေပး ေျပာဆိုေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သာမန္မီဒီယာေတြမွာ မဖတ္ရ၊ မၾကားရတဲ့ သတင္းေတြနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ဖတ္ရ၊ ၾကားရပါတယ္။ ဗမာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရည္ဝမႈနဲ႔ ႏိုးၾကားမႈကေတာ့ အံ့မခန္းႏိုင္စရာပါ။
မျဖဴႏွင္းေထြးကို မေတာ္မတရားဖမ္းဆီးၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ အျပစ္ေပးဖို႔ လုပ္ေနတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျဖည့္ေျပာဖို႔ လိုေနတဲ့ အခ်က္တခ်က္က `လက္ပံေတာင္းေတာင္´ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တျခားေနရာေတြထက္ စစ္အစိုးရဟာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ကိစၥကို ဘာလို႔ဒါေလာက္ ျပတ္ျပတ္သားသား၊ ရက္ရက္စက္စက္ ေျဖ႐ွင္းေနရတာလဲ။ တ႐ုတ္အရင္းအႏွီးပါလို႔လို႔ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ အဓိကဟာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီမိုင္းဟာ ဦးပိုင္ရဲ႕ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈ ျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ဒီေၾကးနီမိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရဟာ သံဃာေတာ္ေတြကိုလည္း ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္တယ္၊ လူထုကိုလည္း ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ႐ိုက္ႏွက္တယ္၊ လယ္တီဆရာေတာ္ရဲ႕ ေက်ာင္းအပါအ၀င္ သမိုင္း၀င္အေဆာက္အဦေတြကိုလည္း ဖ်က္သိမ္းတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း အငွားဗိုက္နဲ႔ ဓားထိုးခံခိုင္းတယ္၊ ဘာမဆို လုပ္မယ္လို႔ ပိုင္းျဖတ္ထားတာ အမွန္ပါပဲ။ ဦးပိုင္ကုမၸဏီဟာ ဘယ္သူ႔ကုမၸဏီလဲဆိုတာ တကမၻာလံုးက သိေနတဲ့ကိစၥပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြဟာ တျခားေနရာေတြနဲ႔ မတူဘဲ ေၾကးနီေတာင္မွာ အျပတ္လုပ္ေနတာပါ။
ဒါနဲ႔ တဆက္ထဲ ေျပာသင့္တာက ဒီေန႔ စစ္အစိုးရအတြင္း စုစည္းမႈနဲ႔စည္းလံုးမႈကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိအာဏာရ စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဘာအေပၚမွ ာစည္းလံုးၾက၊ လႈပ္႐ွားေနၾကတာလဲ။ ဘယ္၀ါဒ၊ ဘယ္ယံုၾကည္ခ်က္အေပၚမွာ စည္းလံုးမိေနၾကတာလဲ။ ဘယ္ဟာရယ္လို႔ ေျပာစရာမ႐ွိဘူး မဟုတ္ပါလား။ ဒါျဖင့္ ဒီမိုကေရစီ၊ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုတာေတြအတြက္လား၊ ပိုမဟုတ္ပါေသးတယ္။ သူတို႔စည္းလံုး၊ လႈပ္႐ွားေနၾကတာဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေပၚမွာပါ။ သူတို႔ခ်င္း စည္းလံုးညီၫြတ္ဖို႔အတြက္ ဘယ္သူက ဘယ္စီးပြားေရးအကြက္ကို အပိုင္စားေစဆိုတဲ့ စာနဲ႔ေရးမထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ိဳးနဲ႔ ညီၫြတ္ေနၾကတာပါ။ ဒီညီၫြတ္မႈကို အပ်က္ခံလို႔မရဘူးဆိုတာ သူတို႔ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တဦးရဲ႕စားက်က္ကို တဦးက အကာအကြယ္ေပးေနၾကရတာဟာ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀ေပး တာ၀န္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ ထပ္ေျပာဖို႔လိုတာက စစ္အစိုးရဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို ကာလတခု စေကာနဲ႔ ဆန္ျပာသလို လုပ္ခဲ့တာ အခုဆိုရင္ သူ႔အတြက္ အႏၱရာယ္႐ွိသူေတြကို စေကာရဲ႕ တေနရာမွာ စုမိေနၿပီလို႔ ယူဆဟန္ တူပါတယ္။ ဘက္စံု “ေခ်မႈန္း” ေရး စေတာ့မလား စဥ္းစားစရာပါ။ ၂၀၁၅ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို လက္ၫိႈးျပၿပီး “ဆူပူမႈ”ေတြကို စတင္ႏွိမ္နင္းတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ကိုယ့္ဘက္က ျပင္ဆင္မႈ ႐ွိရမယ္ ထင္ပါတယ္။